อนุทิน 38870

      วันนี้ต้องดูแลวิทยากรท้องถิ่นสองคนที่มาสอนภาษาไทดำให้นักเรียนด้วยจิตอาสา

       เราพยายามดูแลอำนวยความสะดวก  และเข้าไปสังเกตการณ์เพื่อเรียนรู้และช่วยดูแลนักเรียนด้วย

       ขณะพาวิทยากรมารับประทานอาหารกลางวัน  ได้ยินทั้งสองท่านคุยกันเป็นภาษาไทดำซึ่งพอจับประเด็นว่า
มีโรงเรียนหนึ่งไม่น่าไปสอนเลย  เด็กก็ไม่สนใจ  ครูก็ไม่เอาไหน  คงปล่อยตามเวรตามกรรม   ฟังแล้วก็หดหู่ 
การทำให้ปราชญ์ท้องถิ่นเข็ดขยาดไม่อยากไปอีก  นับเป็นเรื่องโง่เขลาไม่น้อยเพราะปัจจุบันภูมิปัญญาชาวบ้านนับวันจะเลือนหาย  หากไม่ช่วยกันอนุรักษ์สืบทอด  โดยเฉพาะการเอาใจใส่ผู้ที่มีภูมิรู้ทางวัฒนธรรมแขนงต่าง ๆ เป็นสิ่งที่ควรตระหนักและเห็นคุณค่าอย่างยิ่งทีเดียว