นานแล้วซีนะที่ไม่ได้บันทึกอนุทิน
ขอสรุปเรื่องราวชีวิตในช่วงปิดภาคเรียน
ละกันนะ
วันที่ ๑๖ - ๒๒ เม.ย.๕๒ ไปปฏิบัติ
กรรมฐานที่วัดอัมพวัน งานนี้ได้
ความอดทนมาเต็มเปี่ยม มองเห็นทุกข์
ของกายขันธ์อย่างชัดเจน
๔ - ๖ พ.ค. ไปประชุมปฏิบัติการที่นครนายก ครูกว่า ๖๐ คนไปกันหมด
แหม... สถานที่พักลืมไม่ลงจริง ๆ
รีสอร์ทอะไรก็ไม่รู้ เราตั้งสโลแกนให้ใหม่ "ห้องชื้นอับ แอร์ไม่เย็น น้ำก็เหม็น อาหารก็ไม่อร่อย..." ไม่กล้าบอกชื่อสถานที่ แหะ แหะ...กลัวจะตายก่อนแก่...
เตรียมรับเปิดเทอม ตอนนี้โรงเรียนใกล้เปิดแล้ว อาทิตย์นี้มีเก็บเงินนักเรียนเก่า และก็ปฐมนิเทศนักเรียนใหม่
เริ่มสอนจริง ๆ ๑๘ พ.ค. รู้สึกตื่นเต้นนะ
จะได้พบเด็กรุ่นใหม่ จะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ โดยเฉพาะการเป็นที่ปรึกษา
นักเรียนชั้น ม.๖/๕
รุ่นที่แล้วเราตั้งชื่อรุ่นให้ว่า "รุ่นฝันร้าย"
(สำหรับครู) ผ่านไปด้วยความรู้สึก
หวานอมขมกลืน เหลือเชื่อจริง ๆ ว่าโลกนี้จะมีการรวมตัวของเด็กสารพัดพิษ
ได้อย่างลงตัว
หนอยแน่...ยังมีการพูดสำทับ "อาจารย์ผ่านพวกผมไปได้ อาจารย์ก็สุดยอด
มีภูมิคุ้มกันแล้ว...."
คิด ๆ ก็คงเป็นบุญสัมพันธ์ ที่เราทำไว้กับเด็กแต่ก็ไม่เป็นไร เราก็เอาชนะเขาด้วยความเมตตา คนเป็นครูต้องมีพรหมวิหารสี่ ต้องมีความอดทนสูงจึงจะเป็นครูที่ดีได้
ไม่ว่าเขาจะเป็นใครมาจากไหน ร้อยพ่อพันแม่อย่างไร เราก็ต้องรับให้ได้
ปีนี้เราต้องพยายามเตรียมให้พร้อม ลองเอาชื่อนักเรียนมาดู แล้วก็พยายามจำ ตั้งใจว่าจะไปเยี่ยมบ้านเขาให้ครบ
และวางแผนการทำกิจกรรมโฮมรูมให้รัดกุม
ปีที่แล้วประเมินตัวเองว่ายังไม่ผ่าน อาจเป็นเพราะการรับหน้าที่หัวหน้าหมวด แล้วก็การประเมินคุณภาพภายนอก เราเป็นหัวหน้างานประกันก็เลย
ทุ่มเทได้ไม่เต็มที่ ปีนี้เริ่มลงตัวน่าจะดีขึ้นนะ...
ไม่มีความเห็น