อนุทิน 36837

นักปฏิบัตินั้นถึงแม้นช่วงแรกจะไม่ดังเท่านักพูด แต่ทว่ามั่นคงและก้าวหน้ากว่าเยอะ

นักพูด นักสอน ที่มักแสดงความเก่งทางด้านวิชาการ ตอนแรกมักดูตื่นเต้น หวือหวา แต่นาน ๆ ไปก็มักจะตัน

นักปฏิบัตินั้น เหมือนกับต้นไม้ที่กำลังสร้างราก ที่มีทั้งรากแก้ว และรากฝอย กว่าจะโผล่พ้นขึ้นจากดินนั้นใช้เวลานาน แต่ถ้าโผล่ขึ้นมาได้แล้วจะก้าวหน้าอย่างมั่นคง

สิ่งที่นักปฏิบัติรู้และได้นั้น เป็นสิ่งที่มีคุณค่ามาก ภาษาพระเข้าเรียกว่า "ปัตจัตตัง" คือ "รู้และเห็นได้ด้วยตนเอง"

คนไม่ทำไม่รู้หรอก...
ถ้าคนที่ไม่ทำมาพูด ก็อย่าหวั่นไหว คลอนแคลน
เขามีหน้าที่พูด ก็พูดไป เรามีหน้าที่ทำก็ทำไป

นักปฏิบัติต้องมีอุปสรรคเยอะ...
แต่ทุกย่างก้าวที่เจออุปสรรคนั้น เป็นย่างก้าวที่สร้างความเข้มแข็ง และเสริมความแข็งแกร่งให้ตนเอง