อนุทิน 36817

วันนี้รู้สึกดีใจที่จะได้กลับบ้าน  แต่ระหว่างทางก็แวะเที่ยวเขาค้อซะหน่อย  ไม่รู้ว่าหน้าร้อนจะสวยงามอยู่รึปล่าว  รอให้งานของโชเฟอร์คู่ใจกว่าจะเสร็จ  และออกจากที่พักได้ก็ปาไปบ่ายโมงครึ่ง  ลงจากบ้านพักแวะดูอ่างปลาน้อย  ไอ้ตัวเล็กเราตายซะนึง  สงสารน้ำในอ่างคงร้อน  เพราะสองสามวันมาเนี่ยอากาศร้อนตับแตก ไม่อยากไปไหนเล้ย มาอยู่บ้านพักนี่ก็ปีกว่าๆแล้ว  เริ่มคุ้น  (ศรีเริ่มทนด้าย) ในความกันดาร ขาดแคลนก็มีบางสิ่งทดแทน  มองออกไปนอกหน้าต่างก็จะเห็นท้องทุ่งนา  วัว  ควาย  ภูเขาเขียว  เสียงนกร้อง  บางครั้งนกบางตัวก็เผลอบินเข้ามาในบ้าน  บางตัวบินมาชนกระจกตลกจัง  ตอนนี้ผลผลิตจากไร่กำลังออก  ข้าวโพดแล้ง  ถั่วดิน(ถั่สลิสง)  มันสำปะหลัง ฟักทอง  แปลกใจข้าวโพดปลูกกันเยอะมาก  เราว่าน้ำก็ไม่ค่อยดีสักเท่าไรแต่มันต้นโตเสมอกันและงามมากๆ  ส่วนบางไร่ที่ติดถนนใหญ่ใกล้น้ำต้นกลับแคระแกร่น ความรู้สึกแว๊บไป GMO ปล่าว  แต่เป็นไปไม่ได้รัฐไม่ได้อนุมัตินี่  เออ....เจ้าของคงใส่ปุ๋ยดีมั๊ง  ไปเที่ยวต่อดีกว่าแวะซื้อส้มตำ ข้าวเส้น (ขนมจีน) ไก่ย่าง  ไปนั่งกินที่อุทยานทุ่งแสลงหลวงซึ่งปรับปรุงดีมากทำห้องน้ำใหม่สะอาด  และมีกาแฟสดขายด้วย  ทำที่นั่งรับประทานอาหารไว้ด้วย  ร่มรื่น  ต้นไม้เขียว  อากาศเย็นสะบาย กินเสร็จไปต่อ  ถึงภูแก้วมองเห็นฝนข้างหน้า  ให้กำลังใจตนเองเอาน่าไม่ตกหรอก  แยกเข้าเขาค้อฮือ..ไม่ตกหรอก  เลยไร่บีเอ็นไม่เข้าท่าแล้วโดนแน่ๆๆ  บอกคนข้างๆๆ ยังไงขอไปดูของที่เขาค้อทะเลภูก็ยังดี  พอไปถึงฝนก็กระหน่ำเลย  รีบวิ่งเข้าไปได้กลิ่นน้ำมันหอมระเหยอโรมาชื่นใจดีแท้  ฝนตกมากทำไรดี  กินกาแฟดีกว่า  ขอเอสเปรสโซ่เย็นค่ะ ...ขอโทษครับน้ำแข็งหมด... งั้นขอเป็นลาเต้ร้อนค่ะ ..ครับ..  อุ้ย!..ไฟดับ  โถ่อดกินเลย  วัยเงินเซ็ง!  หนุ่มหนุ่มแถวนั้นแสดงความเห็นใจ   ..แต่คนดีซะอย่าง  เอะ..ไฟมาแล้ว  ลาเต้แก้วนั้นอร่อยที่สุด  หอม  รสนุ่ม  ขมจางๆๆ  ได้บรรยากาศชะมัด  เลยแบ่งให้คนรู้ใจกิน  ให้กินนิดเดียวน่ะ!  เฮ้ย..หมดเลย  เค้าไม่อยากให้เรานอนดึก  หวังดีน่ะเนี่ย   ไม่ชอบเล้ย...คนรู้ใจปายหมด    นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า โลกเนี่ยมีขาว  กับ  ดำ  เท่านั้น  (สีอื่นไม่เกี่ยว)