อนุทิน 35933

ไปบ้านแพ้วคราวที่แล้วฉันได้พบเพื่อนเก่ารุ่นพี่ เธอเป็นผู้พิพากษาสมทบ พี่พจนีย์ เต็งใช่สุ่น เรามีเวลาคุยกันตามประสาคนสนิท คำถามแรกที่เธอยิงมาคือเมื่อไหร่น้องต้อยจะกลับมาช่วยงานที่บ้านแพ้ว

ฉันตอบว่า ได้ทุกเมื่อที่พี่ต้องการ ขอเพียงพี่บอกไปน้อง

 เออพี่เกรงใจ ยังไม่เออรี่ใช่ไหม

ก็ใกล้เกษียณ์เข้ามาแล้วพี่   มีอะไรให้น้องช่วยพี่บอกเลย

ตลาดน้ำคลองดำเนินบ้านเรายังไม่บูมเลย

ฉันนึกในใจปัญหาใหญ่จัง

และตอบไปว่าเราต้องหาเหตุให้เจอก่อน

แล้วน้องต้อยจะว่างมาคุยกันวันไหนดีหละ

เอาคุณพี่สะดวกก็ได้นะคะ ช่วงนี้ต้อยว่าเราประชาสัมพันธ์ไปก่อนนะ

จับมือกันไว้ให้แน่น

ของขายไม่ได้คนขายก็อยู๋ไม่ได้

สายป่านก็จำเป็นนะพี่

ใช่เลยน้องพูดถูก ที่เห็นอยู๋ถุกวันนี้คือครูที่เกษียณ์แล้วมาช่วยเปิดร้าน เรียกว่ายังมีเงินเดือนกินบ้าง

วันนั้นฉันหอบการบ้านกลับมา ฉันคงต้องเร่งเรียนรู้ให้เร็วที่สุดเพื่อหากลยุทธ์กลับไปฝากพี่พจนีย์ ตามที่รับปากไว้