อนุทิน 35765

ได้ไปอบรมสาระท้องถิ่นเพิ่มเติม...ลุ่มนำเลย...โดยWWFเป็นผู้ดำเนินการจัดที่เชียงคานฮิลล์รีสอร์ตที่แก่งคุดคู้ ห้องภูหงส์ตั้งแต่วันที่ 2-4  เมษายน  2552พักห้องบี 17 รับประทานอาหารเช้าข้าวต้มหรือกาแฟที่เรือนสุดแดนสยาม อาหารมื้อเทียงและเย็นที่เรือนชมแก่ง มองออกไปทางประเทศเพื่อนบ้าน...สาธารณประชาชนลาวแนวหินเหยียดยาวยื่นมายังฝั่งไทยมีร่องนำลึกเป็นเขตแบ่งกั้น ตรงนี่เวลาพยากรณ์อากาศของภาคตะวันออกเฉียงเหนือจะมีส่วนเว้าๆเข้ามาในผื่นแผ่นดินไทยในภาพแผนที่ ก็คือแก่งคุดคู้ที่อำเภอเชียงคานนั่นเอง  มีเรือสินค้า มีเรือหาปลามีเรือเร็ว วิ่งขึ้นลงตามสายลำนำโขงและ มีแพไม้ไผ่ผูกไว้เพื่อทอดแหแลดูสุขใจ เลาะริมฝั่งนำโขงมีหาดทรายสีขาวพราวตา ถัดมามีหินเกลื่อนกล่นระคนรูปทรงมากมายหลากสีหลากสไตล์ เรียงรายรอรับการทักทาย,นักท่องเที่ยวผู้มาพัก,นักท่องเที่ยวที่มาเยือน,เปลี่ยนบรรยากาศเดินดูแก่งคุดคู้เป็นศูนย์สปานวดฝ่าเท้าธรรมชาติ ที่มีพื้นที่กว้างใหญ่มีแนวท้องฟ้าเป็นหลังคาไม่ต้องรอบัตรจองคิวนวดฝ่าเท้าเหมือนสปาที่อื่นๆเหมาะสำหรับคนต้องการพักผ่อน ผ่อนคลายเมื่อเดินเท้าเปล่า  เดินเพลิดเพลินชื่นบานใจและแถมให้อีกฟรีๆ... ที่ลานทรายละเอียดราบเรียบมากมั่งมีเดินดูนุ่มเท้าดี...เมื่อก้าวเดินเพลินใจจริงๆริมนำโขงในชั่วโมงเช้าๆก่อนพระอาทิตย์จะลืมตาและโผล่ลุกขึ้นมาจากผ้าห่มกันหนาวเพื่อทำหน้าที่ประจำวัน นั่นแน่...รู้แล้วว่าทำไมพระอาทิตย์ถึงตัวร้อน...เพราะไม่อาบนำนี่เอง...และรีบมากจนหน้าแดง สาดแสงเงินแสงทอง ทอดผิวนำโขงสวยงามจับตาจับใจมาฝั่งไทยแบล๊คกลาวที่อยู่ด้านหลังเมื่อมองออกไปก็นั่นไง...แนวหินแก่งคุดคู้ดูสะดุดตา...นำโขงไหล...ซบไหล่ในอ้อมกอดไออุ่นหมอก...ไหลหยอกเหย้าล้อระริกรื่นกับแก่งหิน  เหมือนเกล็ด...เม็ดเพชรวาววับระยิบระยับ  เมื่อสายตาจับจ้องมองไปที่นำกระเซ็นกระเด็นไหลของสายนำโขงกระทบต้องแสงดวงอาทิตย์ยามเช้านี้  นับเป็นคุณค่าของชีวิตของลุ่มนำเลย    กระผมคิดว่าคุณก็เป็นคนหนึ่งที่ยังไม่เคยไปจริงๆ...และหรือ..ยังไม่ได้ไปนวดสปาฟรี ขออนุญาต รบกวนเชิญชวนมาเที่ยวจังหวัดเลยให้ได้ นะครับ