เฮ้อทำไมหนา คนหนอคน
ช่างดิ้นรนไม่รู้จักจบสิ้น
มีแต่อยาก แต่เอา เมาแต่กิน
แทบไร้สิ้นซึ่งเมตตาเข้าหากัน
ที่ใดหนอไร้ทุกข์ไร้เศร้าหมอง
ดองจิตปองใฝ่หาดั่งพาฝัน
ที่ใดหนามีสงบมีสุขกัน
โปรดนำทางแห่งฉันไปทีเทอญ
เฮ้อทำไมหนา คนหนอคน
ช่างดิ้นรนไม่รู้จักจบสิ้น
มีแต่อยาก แต่เอา เมาแต่กิน
แทบไร้สิ้นซึ่งเมตตาเข้าหากัน
ที่ใดหนอไร้ทุกข์ไร้เศร้าหมอง
ดองจิตปองใฝ่หาดั่งพาฝัน
ที่ใดหนามีสงบมีสุขกัน
โปรดนำทางแห่งฉันไปทีเทอญ