เฮ้อทำไมหนา คนหนอคน ช่างดิ้นรนไม่รู้จักจบสิ้นมีแต่อยาก แต่เอา เมาแต่กินแทบไร้สิ้นซึ่งเมตตาเข้าหากันที่ใดหนอไร้ทุกข์ไร้เศร้าหมองดองจิตปองใฝ่หาดั่งพาฝันที่ใดหนามีสงบมีสุขกันโปรดนำทางแห่งฉันไปทีเทอญ
ไม่มีความเห็น