คำสอนของพระพุทธองค์ล้วนแล้วแต่ให้เรามองย้อนกลับมาดูที่กาย มาเพ่งที่ใจ
กายนี้ จิตนี้ เป็นเครื่องมือ เป็นพาหนะ เป็นเหตุ เป็นปัจจัยที่ให้เราใช้ในการพิจารณา
การปฏิบัติธรรม การพิจาณากาย เวทนา จิต และธรรมนั้น ย่อมทำให้เราทุกข์ และขอให้เราเห็นทุกข์และรู้ทุกข์ด้วยความแจ้งจากจิตเดิมแท้อันประเสริฐเถิด
จิตดวงในอันใสสว่าง จักลบล้างและปัดเป่าเมฆหมอกและฝุ่นละอองให้ปลิวหาย
ความสดใส เบ่งบาน ความร่าเริงในธรรมจักน้อมนำพระสัทธรรมให้แทงลึกสู่ก้นบึ้งแห่งจิตใจ
เมื่อสุดแล้ว ถึงแล้ว โลกนี้ ชีวิตนี้ กายนี้ก็จักไม่มีอะไร
ไม่มีเขา ไม่มีใคร ไม่มีเรา...
ไม่มีความเห็น