ความอยากนี่ว่าไปก็ดีอยู่นะ
ถ้าไม่มีความอยากก็ไม่มีความกระหายที่จะรู้ และนั่นเองก็จะทำให้เราไม่กล้ารู้ จึงไม่รู้
แต่เมื่อรู้แล้วก็ขอให้บำเพ็ย ภาวนา โดยละความอยากที่จะ "บรรลุธรรม" ตามขั้นตามชั้นนั้นเสีย
ทำไป ประพฤติไป อยากก็ทำ ไม่อยากก็ทำ
ปฏิบัติธรรมให้เหมือนกับ "ตุ๊กตาที่หายใจได้"
มีหน้าที่ปฏิบัติธรรม เราก็ทำตามหน้าที่
มีหน้าที่ทำดี มีหน้าที่เสียสละ เราก็ทำ ทำตามหน้าที่
ทำไป ทำไป
พิจารณากายให้ลงสู่พระไตรลักษณ์ พิจารณาแล้วจักได้ลดและละความอยาก
อยากได้ อยากมี อยากเป็น
ไม่อยากได้ ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น
ชีวิตนี้จักได้อยู่เฉย ๆ
เฉยจากโลกธรรม เฉยจากความอยาก
ใช้ความอยากให้เกิดประโยชน์ จากนั้นให้เห็นโทษจากความอยาก...
ไม่มีความเห็น