อนุทิน 33697

๒.วันนี้เปลี่ยนภาพสัญลักษณ์จากรูปม่าเมียะเป็นรูปตัวเองซะที เป็นภาพที่ครูอิงกำลังแหงนดูพระจันทร์ ที่บ้านอิงจันทร์ สองวันมานี่คนดี...ยังไม่เข้ามา ครูอิงขึ้นบันทึกใหม่ไปตั้งสองบันทึกแล้วนะ เมื่อตอนก่อนปีใหม่ คนดี...เข้ามาบันทึก นมัสการพระบรมสารีริกธาตุที่เวียงจันทร์ ปรากฏว่า หายไปจากโกทูโนว์ตั้ง 11 วัน กลับเข้ามาเมื่อตอนวันเด็กพอดี คราวนี้บันทึก ชวนครูอิงไปเที่ยวไหว้พระที่ภูเก็ต คงไม่หายไปแบบเก่านะ อิ...อิ...อิ....แต่ครูอิงไม่ได้เหงา...เศร้าหรอกนะ คนอย่างครูอิงไม่ปล่อยให้เรื่องความรักที่มีต่อคนดี...มาทำร้ายจิตใจได้แน่ ไม่ว่าจะทำร้ายตัวเอง หรือ ทำร้ายคนดี...  ตราบใดที่ยังรับรู้อยู่ว่า คนดี...มีความสุขดีอยู่ ไม่ได้ล้มเจ็บแต่อย่างใด สิ่งเดียวที่จะทำร้ายใจให้เป็นทุกข์ได้ นั่นคือหากวันใดต้องรับรู้ว่าคนดี...มีความทุกข์ นั่นแหละ เพราะคิดเสมอว่า รักแท้คือรักที่ไม่ใช่ความต้องการเขาเข้ามาเติมความพร่องในหัวใจตัวเอง....ใครจะคิดอย่างไรก็ช่างใคร ตัวเราเองเท่านั้นที่จะรู้ได้ว่า รักที่เรามีต่อคนดี...เป็นรักที่บริสุทธิ์เพียงใด.....