อนุทิน 33172

วันนี้เริ่มงานด้วยอาการไม่เต็มร้อย หลังจากเมื่อคืนรู้สึกหายใจไม่สะดวกจากอาการตื้นตันใจ ทำให้นอนได้ไม่เต็มอิ่ม

ก่อนนอนได้เปิดทีวีดูช่องประชาธิปไตย (สีแดงเต็มจอ) กำลังเปิด mv อดีตท่านนายก กับเนื้อเพลงให้กำลังใจท่าน น้ำตาก็ซึมออกมาเฉยๆ ซะงั้น

ตัวเราเองไม่ได้มีใจให้ข้างใดข้างหนึ่ง แต่สิ่งที่รู้สึกได้คือ ความผูกพันของคนกลุ่มหนึ่งต่อบุคคลที่เป็นเสมือนวีรบุรุษในดวงใจของเขา เป็นความรู้สึกดีดี ที่ใครจะมีให้ได้กับใครสักคนหนึ่ง แล้วกลั่นกรองออกมาเป็นภาพของความห่วงหาอาทร

เศร้าใจจริงจริง กับความรู้สึกของคนไทยที่แบ่งแยกเพียงเพราะความคิดเห็นแตกต่าง

เศร้าใจกับความสามัคคีที่เคยมีมานาน ดูเหมือนจะสลายไปแล้วหรือ...

เด็กน้อยชาวไทย จะรู้ไหมว่า เราต้องใช้ความสมัครสมานสามัคคีแค่ไหนที่ทำให้ชาติไทยคงอยู่มาได้ถึงวันนี้

ทุกวันนี้เด็กน้อยสนุกกับการไปร่วมตีตีนตบ ตีเท้าตบ สนุกกับการปรบมือเฮฮาตามผู้ใหญ่ สนุกกับการเลือกใช้เสื้อตามสีที่คุณพ่อคุณแม่เป็นผู้กำหนดให้ 

เราต้องรอให้เวลาเป็นเครื่องจัดการความขัดแย้ง ในขณะเดียวกันเด็กน้อยก็กำลังใช้เวลาเพื่อเรียนรู้โลกใบกว้าง สองทางในวัตถุประสงค์แตกต่างที่ต้องเดินคู่กันไป.....

ที่สุด..คงจะมีสักวันที่ทุกคนออกมาประกาศดังๆ พร้อมกันว่า.....รักกันไว้เถิด..คนไทย..เพื่อลูกหลานของเรา.....

....อย่างจริงใจ.....