อนุทิน 3259

 อย่าถาม

หากใครถามความในใจของฉัน
จะตอบทันทีว่าโปรดอย่าถาม
คนคนนี้มีทุกข์คอยคุกคาม
อยู่ใต้ความเงียบเหงาเศร้าและกรรม

ถ้าหากถามความดีมีบ้างไหม
ก็ตอบได้ปัจจุบันมันน่าขำ
มีนิดหน่อยน้อยมากไม่อยากจำ
คนตกต่ำอย่างนี้ดีอะไร

ยิ้มและยิ้มพริ้มพร้อมย้อมใบหน้า
ใครจะรู้บ้างว่าน้ำตาไหล
มันย้อนท่วมทรวงอกอย่างตกใน
เคล้าเลือดใจเสียจนข้นคับแค้น

ทุกข์ถมทับนับเนื่องอยู่เนืองนิจ
เสี้ยวชีวิตสุขบ้างอย่างแค่นแค่น
อาจหัวเราะร่วนได้ไปตามแกน
เพื่อทดแทนส่วนที่ปรี่น้ำตา

สำหรับเรารู้จักกันในวันนี้
คงรู้ดีแล้วฉันมันไร้ค่า
ชีวิตมากความมืดจนชืดชา
ได้โปรดอย่าพยาบาลใจด้านทราม

เราพบเพื่อจากกันเท่านั้นนะ
จึงใครจะทักท้วงเป็นห่วงห้าม
ไม่อยากเห็นยอดรักจมปลักตาม
อยู่ใต้ความเงียบเหงาเงื้อมเงาทุกข์