อนุทิน 3257

ไม่มีข่าวจากคนใจดำ

ไม่มีข่าวจากใจใครคนหนึ่ง
นับวันซึ่งจะร้างและห่างเกิน
ระยะทางห่างลำเค็ญเส้นทางเดิน
ยากเหลือเกินชวนชักหรือทักทาย

อยากจะเอื้อมมือกุมมือนุ่มนิ่ม
รับรอยยิ้มอีกสักหนจากคนหน่าย
แต่แม้แต่หางตาไม่มาปราย
ลางแพ้พ่ายผุดเห็นเข่นอารมณ์

ขวัญเอ๋ยขวัญค้างกลางความช้ำ
ยับและย้ำความชื่นด้วยขื่นขม
พายุรักแรงเหลือเรือใจจม
เมื่อสิ้นคมเคียวตาคอยอาวรณ์

ไม่มีข่าวจากใจใครคนนั้น
คนคุ้นกันใกล้กันวันก่อนก่อน
ใจเธอดำหนักหนาไม่อาทร
และอาจตอนเราตายคงไม่มา

ช่างเถิดหนาถ้าเธอหยุด สิ้นสุดข่าว
และใจกร้าวพอที่จะหนีหน้า
ฉันขอให้ไปดี อย่างปรีดา
เป็นพรลาของคนยากก่อนจากไกล

ขอฝากข่าวจากฉันทุกวันนี้
ไม่ว่าอยู่ที่นี่หรือที่ไหน
ทั้งภาพ พจน์ จะจดจำไว้ตำใจ
เพื่อรักใหม่ไม่มีในชีวิต