๓.ฝันเป็นเรื่องเป็นราวครั้งที่ ๒ เมื่อสอบบรรจุครูได้ ต้องไปเลือกโรงเรียนที่กรุงเทพฯ ฝันว่า ปีนบันไดลิง อีกขั้นเดียวก็จะถึงที่หมายอยู่แล้ว ก็มีพายุพัดแรงมาก พัดบันไดลิง เอนไปเอนมา ครูอิงใกล้จะตกอยู่รอมร่อ ก็มีคนที่ยืนอยู่ข้างบนส่งมือมาให้คว้า ครูอิงเลยรอดตาย ไม่ตกบันไดลิง และครูอิงก็ตัดสินใจเลือกโรงเรียนที่กันดารที่สุดของประจวบ ฯ ด้วยความประชดชีวิต.....และใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น หลังเขา ไม่มีทางรถยนต์ ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีน้ำประปา และทุกวันนี้ที่นั่นก็ยังคงเป็นเช่นนั้น อ้อ มิใช่ซิ ตอนนี่มีถนนลูกรัง มีพลังงานแสงอาทิตย์ แทนไฟฟ้า
ไม่มีความเห็น