อนุทิน 3151

วันนี้อ่าน เรียนรู้ด้วยใจอย่างใคร่ครวญ ที่เขียนโดยคุณวิจักขณ์ พานิช ทั้งวัน  แต่ยังไม่จบ ดูเหมือนจะยังไม่สามารถรับสาระที่คนเขียนต้องการสื่อให้ได้ทั้งหมด

การพูด เล่า เรื่องที่เป็นนามธรรมมาก ๆ นั้น จะว่าเข้าใจยากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่าย บางครั้งครุ่นคิดอยู่นานเท่านาน ยังไม่กระจ่างใจ บางทีก็เพียงพลิกฝ่ามือ

มันคงต้องมีกุญแจอะไรสักอย่างหนึ่ง  น่าจะเป็น การใคร่ครวญหลังจากการสร้างมณฑลแห่งการตื่นรู้แล้ว 

ขั้นต่อไป คงต้องประคับประคอง ให้มณฑลแห่งการตื่นรู้อยู่กับเราได้นาน ๆ และหมั่นใคร่ครวญบ่อย ๆ

ต้องตั้งใจ และ แน่วแน่กว่านี้ ใช้เวลาเพื่อการเรียนรู้ให้มากกว่านี้

...เราจะเป็นนักรบ...ตามหาจิตวิญญาณอันเก่าแก่ แห่งชับบาลา