อนุทิน 31155

ความรักเป็นความร้าย ความรักเป็นสิ่งทารุณ และเป็นเครื่องทำลายความสุขของปวงชน
ทุกคนต้องการความสมหวังในชีวิตรัก แต่ความรักไม่เคยให้ความสมหวังแก่ใครถึงครึ่งหนึ่งแห่งความต้องการ

ยิ่งความรักที่ฉาบทาด้วยความเสน่ห์หาด้วยแล้ว ก็เป็นพิษแก่จิตใจ ทำให้ทุรณทุราย ดิ้นรน ไม่รู้จักจบสิ้น
ความสุขที่เกิดจากความรักนั้น เหมือนความสบายของคนป่วย ที่ได้กินของแสลง

“เธอทั้งหลายอย่าพอในใจความรักเลย”

เมื่อหัวใจยึดไว้ด้วยความรัก หัวใจนั้น จะสร้างความหวังขึ้นอย่างเจิดจ้า
แต่เมื่อทุกครั้งที่เราหวัง ความผิดหวังก็จะรอเราอยู่…

(พุทธโอวาทก่อนปรินิพพาน)

[Nopparat Pongsuk]

ทำให้นึกถึงเรื่องราวของ พระอานนท์กับนางทาสี ที่มาหลงรักพระอนุชา แต่ว่าก็ต้องเจอทุกข์หนัก จนกระทั่งบรรลุ ไปเลย 555