อนุทิน 31108

โอ้ว...ลืมไป มม.โรงเหล้า **ต้องไรท์ CD MP3 ธรรมบรรณาการ ไปให้ด้วย...วันนี้คุยเรื่องนิทานเซ็น "ยังงั้นรึ"กับมม. ดูแล้วเหมือน มม.ปลงได้มากขึ้น..พูดเรื่อง "คนป่วยที่น่ารัก"ไปด้วย..เรื่อง..การที่พ่อแม่คิดว่าเป็นภาระให้ลูก (เฮ้อ!) คนป่วยคนแก่ที่เริ่มช่วยเหลือตัวเองไม่ได้  จะคิดเหมือนกันหมดเลย....เลย cheer up ว่า "อย่าคิดแบบนี้ ..สงสารลูก..แสดงว่าลูกต้องทำอะไรผิดซักอย่าง  ที่ทำให้พ่อแม่คิดแบบนี้..ทำไม มม.ไม่คิดว่าสิ่งที่ลูกทำให้ แม่มันน้อยนิดเหลือเกินเมื่อเปรียบเทียบกับสิ่งที่แม่ทำมา... กว่าลูกจะโตเป็นผู้ใหญ่ได้ทุกวันนี้ก็เป็นเพราะแม่สร้างให้ ตอนเล็กๆ แม่ป้อนข้าว ป้อนน้ำ เช็ดอึเช็ดฉี่ อดหลับอดนอนเมื่อลูกป่วย...และกับสิ่งที่ลูกได้ทำในตอนนี้..ลูกยังต้องคิดด้วยว่าทำดีที่สุดให้แม่หรือยัง..เพราะฉะนั้น ห้ามคิดว่าเป็นภาระให้ลูก..ถ้าแม่สงสารลูก แม่ต้องเป็นคนป่วยที่น่ารัก...(เหมือนแม่ของเรา...คนป่วยที่น่ารัก..แม่ยิ้มให้ลูกเสมอ..แม้วันสุดท้าย..)