ก็เพราะ...ใบไม้มักจะเข้มแข็งทรหด อดทน ไม่เรียกร้องการทนุถนอม พะเน้าพนอ แต่ก็เติบโต แตกใบ อยู่ชั่วนาตาปี ช่วยเชิดชูดอกไม้ให้โดดเด่นอย่างไม่เกี่ยงงอน ไม่เคยอวดสวย แข่งดีกับใคร...แต่ก็ภูมิใจและอ่อนน้อมในที่ของตนอย่างสุภาพ ถ่อมตัว....
แล้วอย่างนี้จะไม่ให้ฉันเอื้อเอ็นดูเจ้าได้อย่างไรกัน...
(^___^)
ไม่มีความเห็น