ไม่ได้เข้ามาตั้งหลายวัน เนตล่มอ่าา เซ็งเลยย
เมื่อกี้ไปดำหัว ผู้ทรงคุณวุฒิของวิทยาลัยมา ฟังผู้ใหญ่เค้าคุยกัน เราก็ได้อะไรมาเหมือนกัน
- ระบบราชการของที่นี่เป็นแบบมหาดไทย ผู้ใหญ่ว่าไง ก็ว่างั้น เหอๆ ผู้ที่มีความรู้ ความเชี่ยวชาญ ไม่ค่อยได้แสดงความคิดเห็น คุยกันแต่บนกระดาษ ไม่จบซักที
- เพิ่งรู้นะเนี่ยว่า สินค้าที่เข้ามาขายในแม่ฮ่องสอน ตอนนี้ มาจาก แม่สอด แทนที่จะเป็นทางเชียงใหม่ การพัฒนาเส้นทาง แม่สอด แม่ฮ่องสอน ถือเป็นเส้นทางที่น่าสนใจ
- แม่ฮ่องสอนน่าจะจัดทำวารสารวิชาการ เพราะ มีอะไรน่าสนใจเยอะเลย ที่ยังไม่มีใครศึกษาอย่างแท้จริง
- เมื่อวานได้อ่านนิตยสาร National Geographic ฉบับเดือนนี้ เค้าว่าด้วยเรื่อง ชาวกะยัน หรือ ที่หลายคนรู้จักในชื่อ กระเหรี่ยงคอยาว อ่านไปๆ ก็คิดได้ว่า ทำไมเราต้องมาอ่านเนื้อหาจากคนอื่น ทั้งๆที่เขาเหล่านั้นอาศัยอยู่ในบ้านเรามาตั้งนานแล้ว ทำไม เราไม่ศึกษาเอง แล้วตีแผ่เองล่ะ (ซึ่งมาสอดคล้องกับหนึ่งในหัวข้อสนทนาที่ได้ฟังมาพอดี)
- จะว่าไป ถ้าเราจะศึกษาถึงแม่ฮ่องสอนจริงๆ มันมีอะไรที่มากมายซะเหลือเกิน ทั้ง ชีวิตความเป็นอยู่ อาหารการกิน วัฒนธรรม ความเป็นอยู่ เป็นต้น ง่ายๆเลย แค่วิธีการทำอาหารในชีวิตประจำวันก็มีอะไรให้ศึกษาเยอะแยะแล้ว แหมๆ เรื่องที่ใกล้ตัวนี่มันช่างเล็กเสียจนเรามองข้ามไปได้ง่ายๆ เลยนะเนี่ย