อนุทิน 26745

เส้นทางการก้าวเดิน

ระหว่างการเดินทาง...หนทางที่ก้าวไป ยิ่งสูงขึ้นไป ยิ่งลำบาก และมีอุปสรรคมาก เราต้องออกแรงมากขึ้น Control ลมหายใจให้เกิดสภาวะที่พอดี ต่อการดำรงของชีวิตมากขึ้น เพราะหากเราไม่กลับมาอยู่ที่ลมหายใจ "จิต"ของเราจะจมจ่อ อยู่กับสภาวะหนักหน่วงที่มีต่อเส้นทางการก้าวเดิน และเราก็จะก้าวไม่พ้นสักที

การน้อมกลับมาที่ใจเบาเบา...

ทำให้เราเกิดเป็นพลังแห่งใจมากขึ้น ต่อการที่จะนำพาตนเองก้าวเดินต่อไป หากมีความโชคดีในชีวิตเราก็จะได้กัลยาณมิตรที่ดีงาม อันมีหัวใจเป็นนักสู้ผู้ที่ไม่ย่อท้อต่อเส้นทางการเดินทาง ได้ร่วมแบ่งปันและใส่ใจ ต่อการเดินทางนี้ไปด้วยกัน

เรื่องบางเรื่อง คนบางคน..เราต้องละวาง การละวางนั้น คือ วางออกไปจากใจ ไม่โกรธ ไม่เกลียด ไม่อาฆาต หากแต่ว่าต้องกระทำอะไรลงไปต่อบุคคลนั้น ต้องทำด้วยใจที่ไม่มีความผูกไว้ซึ่งความโกรธแค้น... "อโหสิกรรม" และหากต้องดำเนินเรื่องบางเรื่อง ก็ดำเนินด้วยใจเบาเบา ที่มีเมตตาต่อเขา เพื่อให้เขาได้หลุดออกจากบ่วงแห่งความดำมืดทางจิตใจ พยายามเท่าที่เราพยายามได้ด้วยใจเบาเบาของเรา...