อนุทิน 26242

ยูมิ เป็นลูกของไมค์และโยโกะ เพื่อนที่ยิงธนูญี่ปุ่นด้วยกัน

ยูมิอายุ 2 ขวบ หน้าตาน่ารักมากกกก (เพราะพ่อแม่หน้าตาดี) ไม่ร้อง พูดรู้เรื่อง ทานข้าวเอง (ใช้มือหยิบ และ พยายามใช้ตะเกียบหัด) ใส่เสื้อ jacket เอง รูดซิปได้ด้วย ใส่รองเท้าเอง

เก่งจริงๆ มีอะไรคล้ายนารามาก แต่จะออกบู้กว่านารา เพราะพ่อแม่เป็น budo ไมค์กับโยโกะนี่เจอกันเพราะเล่นคาราเต้ เป็นสายดำทั้งคู่!

คู่นี้อายุน้อยกว่าเรา 2 ปีแต่เป็นผู้ใหญ่มาก สร้างเนื้อสร้างตัวกันขึ้นมาเอง ไม่ได้ร่ำรวยอะไรเลย แต่ขยัน และเป็นคนจริง

ไมค์เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น-คาเนเดี้ยน เกิดและโตที่นี่ เป็นไอ้หนุ่มผมยาว บ้าพลังเลยเรียนวิทยาลัยพละ แล้วก็สอนคาราเต้ไป ทำงานก่อสร้างไป ตอนนี้เป็นหัวหน้าคนงานสร้างตึกใหญ่ๆในเมือง แต่ก็ยังต้องลงมือลงแรงขนอิฐขนปูนเองอยู่ดี ก่อนมายิงธนูจะเขรอะมาทั้งตัว ไมค์เป็นคนตลกแต่มีวินัยมากๆ เสียสละรับผิดชอบ คอยดูแลชมรมคิวโดะโดยที่ตัวเองไม่ได้อะไร ใครให้ช่วยอะไรก็ไม่เกี่ยง ไม่ชอบพูด (เพราะติดอ่างนิดๆ) แต่ทำเลย (ไมค์เคยไปอยู่เมืองไทยด้วย เพราะไปฝึกมวยที่ค่ายมวยในกรุงเทพนี่แหละ ไมค์ชอบเมืองไทยมากเลยยิ่งคุยกันถูกคอ)

โยโกะเป็นสาวญี่ปุ่นแท้เกิดและโตที่ญี่ปุ่นแต่มาเที่ยวแวนคูเวอร์ชั่วคราวแล้วก็ลงหลักปักฐานที่นี่เลยเพราะไปเจอไมค์ที่ tournament คาราเต้ โยโกะเป็นแม่บ้านเลี้ยงลูกพร้อมช่วยงานชมรมคิวโดและโรงเรียนภาษาญี่ปุ่น เธอเย็บผ้าเก่งทำให้ประหยัดไปได้เยอะ นี่จะสอนวิธีทำผ้าอุ้มลูกให้เราด้วย เพราะที่ขายๆกันราคาเป็นร้อยเหรียญ บ้านนี้น่ารักมาก เคยไปทานข้าว ในห้องรับแขกเป็นห้องเล่นของยูมิ โดยใช้ cardboard box ใหญ่ๆมาทำเป็นบ้านและปราสาท แล้วไมค์กับโยโกะก็ช่วยกันใช้สีวาดประตูหน้าต่าง เอาผ้ามาแปะตกแต่ง ดูแล้วน่ารัก homemade ดีมาก ไม่ต้องไปซื้อของเล่นพลาสติกแพงๆด้วย

ครอบครัว นากาซึ นี่เป็นอีกครอบครัวที่เราประทับใจ เลยอยากเขียนไว้เป็นบันทึกสั้นๆ ในอนุทินนี้