@- ขอบคุณน้องกวินค่ะ
- คุรุจะเป็นใครไม่สำคัญเท่า
- เมื่อศิษย์อย่างพี่รับมาปฏิบัติด้วยตัวเองแล้ว ใจพี่เย็นและอ่อนโยน สงบเย็น ความร้อนแรงที่มีหดหายไป ความใจร้อนกลายเป็นเย็นลงค่ะ และทำให้พี่พบว่าที่แท้การที่เราเร่าร้อนนั้นเป็นใจเราเองที่ทำให้เป็นไป
- พี่รู้ว่าจริตพี่ไม่เหมือนคนอื่น พี่จึงต้องหาคุรุที่สามารถแนะสอนให้ปฏิบัติตรงจริตค่ะ
- ไปฝึกปฏิบัติมาแล้วอย่างนี้ ทำให้เข้าใจขึ้นค่ะว่า เหตุที่เร่าร้อนเพราะพี่จุดไฟอารมรณ์ตัวเองไม่ยอมดับมัน
- ถ้าหากเทียนคือร่างกาย และไฟคืออารมณ์ และเพราะเป็นอารมณ์ตัวพี่เอง พี่จึงรักที่จะไม่ทำลายเทียนคือร่างกายพี่ให้แตกสลายค่ะ
- เชือกที่ผูกปมคือใจ ที่พบว่าพี่เองเป็นคนผูกปมขึ้น พอพี่คลายปมลงทีละเปลาะ มันเบาสบายค่ะ
- ในเมื่อใจเป็นของที่เราถนอม พี่จึงไม่เผาทำลายเชือก ซึ่งก็เท่ากับทำร้ายตัวเองค่ะน้อง
- ขอบคุณนะค่ะ ที่เข้ามาแลกเปลี่ยน
- เพียงแต่วิถีปฏิบัติเป็นของใครของมัน ความหวังดีและข้อแนะนำขอรับไว้ด้วยใจนะค่ะ เมื่อวาระของมันมาถึงก็คงได้ใช้งาน
- สำหรับเพลงนั้นขอรับไว้ด้วยใจ
- ด้วยพี่เป็นคนไม่เปิดเพลงฟังเอง ไม่เปิดทีวีดูเองมานานมากๆแล้วค่ะ
ไม่อนุญาตให้แสดงความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก