บ่ายนี้โทรกลับบ้าน แม่รับสาย ถามว่าเป็นไงบ้าง สบายดี เราก็สุขใจไปด้วย แล้วไปไหนมาบ้าง ไปพิจิตร เก็บค่าเช่านา ปีนี้ข้าวไม่ดี ปุ๋ยแพง ก็เลยลดค่าเช่าให้คนทำ แม่ใจดีอีกแล้ว เสียงใสเชียว แล้วก็เล่าว่าไปเดินดูโรงสีของกงและทวดเมื่อสมัยก่อน พอเล่าแบบนี้ นึกภาพออกเลย หน้าตาแม่จะเรียบเฉย เวลามองไปที่โรงสี นึกถึงวันที่ผ่านมา มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นโดยที่ไม่ได้คาดคิดมากกมาย
แม่ชอบเล่าเรื่องราวสมัยก่อนให้ฟังทุกครั้งที่คุยกัน แล้วก็ไม่ลืมที่จะเตือนตลอดว่าเราเป็นลูกชาวนานะ อย่าลืมตัว เท้าต้องติดดิน ใจต้องกว้างๆ นึกถึงทีไร ก็น้ำตาซึมเลย
ไม่มีความเห็น