อนุทิน 25045

อยากให้ทุกคนได้อ่าน No Future Without Forgiveness ของท่าน Desmond Tutu อยากเขียนบล็อกแต่ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าเขียนยาก คือย่อความไม่ได้ น่าจะต้องแปลไปเลย เพราะท่านเขียนได้ดีมากๆทุกประโยคมีความหมาย อ่านแล้วมีก้อนในคอดันขึ้นมา จะร้องไห้เอา

ทำให้รู้สึกว่าคนไทยโชคดีมากๆแต่ไม่เห็นความโชคดีของเราเอง ในบทแรกท่านเล่าให้ฟังว่าในวันที่มีการเลือกตั้งเป็นครั้งแรกใน South Africa (April 24, 1994) นั้นท่านและคนรอบข้างรู้สึกอย่างไร บรรยากาศเป็นอย่างไร มันมีค่ามากๆเพราะเป็นครั้งแรกที่คนผิวขาว ดำ และ แขกอินเดีย ยืนต่อคิวได้เลือกตั้งทั้งหญิงและชาย การเข้าคูหาแล้วออกมาเหมือนการลอกคราบครั้งยิ่งใหญ่ มีหญิงผิวดำคนนึงออกมาจากคูหาแล้ว เดินยืดอกอย่างภูมิใจ ร้องว่า "I'm free!" ท่าน Tutu บอกว่าท่านก็ไม่รู้จะบอกให้คนที่อื่นเข้าใจได้อย่างไรว่าความรู้สึกนี้มันมีค่าแค่ไหน "How do you explain it to someone who was born into freedom?" มันเป็นความรู้สึกที่อยากจะหัวเราะและร้องไห้ในเวลาเดียวกัน ส่วนตัวท่านเองหลังจากออกมาจากคูหาท่านร้องว่า "Yippee!" : )

กลับมามองบ้านเรา เรามีอิสระมากเทียบกับ South Africa สมัยก่อนปี 1994 (เช่น เด็กคนผิวดำต้องเรียนโรงเรียนที่สอนหลักสูตรการรับใช้นาย ห้ามเข้ารร.คนขาว ตอนนั้นนายกรัฐมนตรีเค้า (Dr. Verwoerd) ก็ประกาศนโยบายโต้งๆเลยว่า ในรร.คนดำนั้นคณิตศาสตร์ไม่ต้องสอน เรียนทำไม ไม่ได้ใช้ "education must train and teach people in accordance with their opprtunities in life"!)  ขนาดนั้น แต่เค้าก็สู้กันมาได้จนมีวันนี้ ใช้การให้อภัยเป็นหลักใหญ่

ท่าน Tutu พูดไว้เสมอด้วยว่า "White South African would never be truly free until we blacks were free as well." เค้าฆ่ากันมามาก แต่จบลงได้เพราะยอมกัน ให้อภัยกัน