อนุทิน 25022

@25019 ค่ะ...คุณเอก

กะปุ๋มจำได้ว่าเกิดมาในชีวิตไม่เคยได้สัมผัสอากาศที่หนาวเหน็บจนถึงขนาดนอนไม่ได้ ... ได้ไปสัมผัสก็ตอนที่ไปเยือนปายครั้งแรกนั้น แม้จะเป็นปลายหนาว แต่ในความรู้สึกที่ตนเองไปนั้น...อาศัยการนอนด้วยการนั่งภาวนาแทน...

กะปุ๋มนั้นยังเป็นผู้ชั่วอยู่ และปรารถนาที่อยากขัดเกลาจิตใจนี้ให้เบาบางลงจากความชั่วที่ครอบงำจิตใจนี้... สิ่งใดใดที่ทำได้ มากบ้าง น้อยบ้าง... ไม่เคยละที่จะหยุดทำ ไม่เบียดเบียนตนเอง และไม่เบียดเบียนผู้ทั้งกาย วาจา และใจ... พยายามทำให้ได้ในทุกๆ ลมหายใจ...

ยังจำได้การเดินในลาว นั้นไม่ถึงเสี้ยวของการเดินบนดอย การเดินท่ามกลางสังคมอันแออัด ก็ไม่เท่ากับการเดินภายในใจที่วุ่นวาย... เดินและเดิน...เดินไปสู่อิสระภาพในจิตใจเรา นี่คือ เป้าหมายที่กะปุ๋มบอกตนเอง...เสมอ