ผศ.ดร.วศิน เหลี่ยมปรีชา
ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร. วศิน เหลี่ยมปรีชา

อนุทิน 24534


ผศ.ดร.วศิน เหลี่ยมปรีชา
เขียนเมื่อ

เมื่อวานดีขึ้นจากไข้หวัด แต่ยังเบลอๆ ช่วงบ่ายไปซื้อกับข้าวที่ IGA เหมือนเดิม ซื้อเสร็จ เข้าแถวรอจ่ายสตางค์.. ระหว่างนั้น...รู้สึกเหมือนมีอะไรก็ไม่รู้ มาดิ้นๆ ดิ้นๆ อยู่ในกระเป๋ากางเกง รู้สึกคันยิบๆ แปลกๆ ตรงขาอ่อนน่ะ จะเกาก็ไม่กล้า อายคนเขา วันนั้นคนก็เยอะ กว่าจะถึงคิวเราก็หลายนาที...คิดในใจทำไมมันนานจังหว่า...

ตอนนั้นก็คิดไปเรื่อย...ตัวอะไรเข้ามาอยู่ในกางเกง ทำยังไงดีเนี่ย  กัดหรือเปล่าก็ไม่รู้ ถ้าอยู่ๆมันโผล่พรวดขึ้นมาจะทำยังไง แล้วจะเอาออกไปยังไง คิดไปร้อยแปดวิธี...

จ่ายเงินเสร็จ ออกมาข้างนอกก็ยังไม่กล้าดู ต้องขี่จักรยานกลับมาถึงบ้าน ถึงมั่นใจว่าไม่มีคน ค่อยๆแง้มดูปรากฎว่า...ไม่เจออะไร มีแต่โทรศัพท์มือถือ คิดต่อไปอีกว่า สงสัยมันกระโดดออกไปแล้วมั้งตอนขี่จักรยานกลับ สบายใจแล้ว ว่าแล้วก็เดินเข้าบ้าน แวบเดียว อะไรอีกหว่ะ ดิ้นอีกแล้ว ตายแน่เลย ยังไม่ไปอีก ทำไงดี คิด คิด คิด หรือว่ามันออกจากกระเป๋าเข้าไปในกางเกง แล้วกลับมาใหม่ คิดไปเรื่อยเลยตรู

เป็นไงเป็นกัน! เลยล้วงกระเป๋าอีกที ที่นี้เจอแล้ว ไอ้ตัวอะไร ที่ว่าน่ะ มันก็คือ...โทรศัพท์สั่น...นั่นเอง 555 ตกใจแทบแย่ เบลอจัด ไม่รู้ว่าไปตั้งสั่นไว้ตั้งแต่เมื่อไร ปกติไม่เคยตั้งแบบนั้นนะ แต่ตอนนั้น feeling ได้เลย



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท