อนุทิน 24439

@24214  ขอบคุณคุณกวินค่ะที่แนะนำบันทึกดี ๆ ให้ อ่านแล้วแต่ไม่ได้คอมเม้นท์ไว้ เพราะไม่มีความรู้พอจะคอมเม้นท์เลย...

และขอบคุณด้วยค่ะที่อุตส่าห์เล่าประสบการณ์ที่ทำให้การใช้ชีวิตเปลี่ยนไปของคุณกวิน...

...สมัยก่อนกวิน เคยเป็นนักศึกษาฝึกงาน โดยเลือกฝึกงานที่ สำนักงานประชาสงเคราะห์ประจำจังหวัด ปัจจุบันเปลี่ยนชื่อเป็น สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ประจำจังหวัด การที่เราต้องลงพื้นที่ ทำให้เราได้รู้จักกับความยากจน ได้เห็นคนยากจน ทำให้ชีวิตเกิดความตระหนักรู้ เวลาที่ได้กินอาหารดีๆ ก็จะฉุกคิดในใจว่า ในขณะที่เรามีกินนี้ ยังมีคนที่ไม่มีข้าวจะกินหนอ? ที่เคยชอบเที่ยวผับเที่ยวบาร์ ก็ทำให้เบื่อๆ ไม่อยากเที่ยว จากที่เคยชอบไปดูหนัง ฟังเพลง ดูคอนเสิร์ต ก็ไม่ชอบไปเหมือนแต่ก่อน ต่อๆ มา ก็สามารถ ลดละเลิกได้ในที่สุด จนกระทั่งปีนี้ทั้งปียังไม่ได้เข้าผับเข้าบาร์เลย เสื้อผ้าที่เดี๋ยวซื้อๆ ก็ไม่ค่อยซื้อ มีอะไรก็ใส่ๆ ไปตามมีตามเกิด เพราะฉุกคิดอยู่ในใจตลอดว่า ยังมีคนยากคนจน อีกมากที่เขา ใส่เสื้อผ้าปอนๆ มอมๆ แมมๆ เวลาจะซื้อเสื้อผ้าก็จะเห็นภาพคนยากคนจน มาเตือนสติทุกครั้ง ทุกวันนี้ได้มีโอกาสเดินเข้าห้าง อยู่เหมือนกันแต่ไม่บ่อย เดินในห้างแล้วก็สะอนใจว่า เออ คนสมัยนี้ (รวมทั้งตัวเองด้วย) มีเวลาเข้าห้าง แต่ไม่มีเวลาเข้าวัด หนอ?

ประสบการณ์จริง ประสบการณ์ตรง ทำให้เราได้คิด คิดได้ มากมายจริง ๆ ค่ะ ...ชื่นชมคุณกวินค่ะ...^_^...