อนุทิน 22450 - อ.อาลัม

พรุ่งนี้ (5 ต.ค. 2551)แล้วซินะที่ต้องไปทำงาน ดูเหมือนวันคืนผ่านไปเร็วเหลือเกิน
แต่งานที่ไม่ง่ายนักรอการกลับไปสะสางของคนกลุ่มเล็กๆ ตัวเล็กๆกลุ่มหนึ่ง บางคนแอบน้อยใจ ผมหาวิธีคิดที่จะทำให้รู้สึกแย่น้อยที่สุด สุดท้ายก็ได้วิธีคิดแบบหนึ่ง คือ จนภูมิใจเถิดที่เราทำงานหนึ่งเพื่อให้พี่น้องคนอื่นๆได้อิอฺติกาฟอย่างสบายใจ แม้เราอาจจะบกพร่อง แต่ก็ดีใจในความสำเร็จที่พวกเขาอาจจะได้รับ
คิดได้แบบนี้รู้สึกดีขึ้นมากเลย นะจะบอกให้

เขียน: