อนุทิน 22329

 

                                                                                                บ่อยครั้งที่ฉันอายที่จะบอกคนอื่นว่า ฉันสนใจเรื่องการปฏิบัติธรรมมาก
จะไม่ให้อายได้อย่างไร
ขนาดแค่เอาพระพุทธรูปมาตั้งไว้ที่โต๊ะทำงาน
(รวมกับพระเครื่องอีกหนึ่งหยิบมือ นางกวัก จตุคาม และรูปเล็กๆ ของหลวงพ่อปัญญา ที่ปริ้นจากกระดาษเอสี่)
เท่านั้นก็ถูกเยาะเสียแล้ว ว่าเป็นยัยแก่เคร่งศาสนา
เพราะ ฉันยังไม่ใช่คนดีนัก เลยอยากมีสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจให้นึกถึงแต่ความดี และการนำพระพุทธรูปมาตั้งไว้ที่ทำงาน ก็ทำให้ฉันระลึกถึงเรื่องสติ ทุกครั้งที่ได้มองพระ ก็เท่านั้น

ในเมื่อธรรมะ อยู่ในธรรมชาติ ฉันก็เชื่อว่าทุกคนมีเชื้อไฟธรรมะอยู่ในตัวด้วยกันทั้งสิ้น
ใครๆ ก็อยากเป็นคนดีมิใช่หรือ เพราะการเป็นคนดี ทำให้เรารู้วัตถุประสงค์ของการเกิดเป็นคน ทำให้พูดได้เต็มปากว่าเราเกิดมาเพื่อประโยชน์สุขของเพื่อนร่วมโลก
การถูก หัวเราะเยาะบ่อยครั้งที่พูดถึงเรื่องธรรมะ ทำให้ฉันรู้สึกสงสารเพื่อน สงสารคนที่หัวเราะใส่ฉัน ธรรมะควรอยู่ใกล้ชิดกับชีวิตคนมากกว่านี้ แล้วคนที่ไม่รู้จักนำธรรมะมาใช้ในชีวิต จะหัวเราะได้นานสักเพียงใด

ใครชอบ ใครชัง ช่างเถิด
ใครเชิด ใครแช่ง ช่างเขา
ใครเบื่อ ใครบ่น ทนเอา
ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ

อะไรที่เราทำแล้วมีความสุข
ผมว่านั่นแหละครับ
ดีที่สุดแล้ว

ไม่ต้องห่วงเสียงเย้ยหยัน
ของคนรอบข้างหรอกค่ะ
คุณมากกว่าทีจะมองดูคน
เหล่านั้นด้วยความเวทนา
เค้าคงมีกิเลสมากเหลือเกิน
ใจเย็นนะค่ะ

ยํ กุทฺโธ อุปโรเธติ
สุกกรํ วิย ทุกฺกรํ
คนโกรธจะผลาญสิ่งใด
สิ่งนั้นทำยากก็เหมือนทำง่าย

เจริญในธรรมค่ะ

ผมเองก็มีในรถเยอะครับ แต่คนส่วนมากจะเห็นว่าเป็นเรื่องปกติ

แต่ ในกรณีของคุณ ผมว่า ผมสงสารผู้ที่มาปรามาสคุณมากกว่านะครับ ยิ่งปรามาสผู้ที่ทรงศีล ทรงภูมิ โดยเฉพาะอย่างยิ่ ถ้าเกิดไปดูถูกพระอริยะเข้า... ผลที่ตามมานั้น ลำบากแน่ๆ ครับ

ไม่เป็นไรนะค่ะ ถือซะว่า เค้าไม่รู้เท่าเราไงค่ะ จึงได้เย้ยหยันในสิ่งที่เรารู้ ประดุจบัวในโคลนตม ที่หัวเราะว่า โลกบนผิวน้ำนั้นไม่มีจริง เพียงเพราะไม่เคยได้เห็น

เป็นเรื่องธรรมดา ไม่แปลกอะไร กับการเปลี่ยนแปลงไปของสังคม
คนพาล  ในหมู่คนดี  ย่อมอยู่ยาก ฉันใด
คนดี   ในหมู่คนพาล  ต้องทนไว้ ทนไว้ นะครับ คนดี...

ธรรมะสวัสดี