อนุทิน 21598

ทำงานวันนี้...เกิดอาการสับสนอย่างแรง...อีกแล้ว

งานวันนี้...หัวหน้ามีงานให้ช่วยอย่างเร่งด่วน...เคสพิเศษ...(ห่างหายงานนี้ไปนานมาก)เราต้องเจอคนๆนึง...ที่ต้องการเงินห้าร้อยล้านเพื่อมาทำทุนในการประกอบกิจการอย่างนึง...แน่ล่ะ ความฉลาดของเขานี่เลิศล้ำ......เจ้าเล่ห์เก่งฉกาจตัวยงเลยทีเดียว..

อำนาจเขาก็มากพอดู...มาต่อรองกันสุดฤทธิ์

งานปกติเราต้องวางแผน วางกลยุทธิ์ ให้นายของเรา...เพื่อจะได้มีทางเลือกมากๆ ทางเลือกที่แปลกๆกว่าคนอื่นๆ...เพื่อทำให้พนักงานของเรา...ก้าวอย่างก้าวกระโดด...

แต่เราล่ะ...เราเริ่มเบื่อ ที่ต้องใส่สูท เบื่อต้องแต่งหน้า เบื่อใส่หน้ากากเต็มทนแล้ว...มันไม่ใช่ตัวเราเลยอ่ะ...ฮือๆๆๆๆทำไงดี

อยากเป็นครูบนดอยกะเค้าบ้าง...อยากจะสละหัวโขนนี้เหลือเกิน...แต่ก็จะมีปัญหาตามมามากมาย ทั้งพ่อ แม่ พี่ น้อง หวานใจอีก...

ความคาดหวังของคนรอบข้างนี่ไง...ทำเราต้องทนทำต่อไป

อิ อิ อิ

ลดอ้วนของเรา...

วันนี้ว่ายน้ำไปสามชั่วโมง

ไม่ค่อยเกาะข้างขอบสระ

แถมมีครูสอนว่ายน้ำใจดี สอนว่า เวลาเอามือจ้วงลงในน้ำ พยายามอย่ากางนิ้ว ให้หุบนิ้ว เท้าก็สับแรงๆ ตีแรงๆ คนอื่นเขาไม่ว่าหรอก(แหมๆๆๆ...ดุสมเป็นอาจารย์จริงๆ ครูคนนี้บอกว่า แล้วจะว่ายได้เร็ว แล้วจะผอมเร็ว)

คริ คริ คริ

ดีใจ...มีครูสอนว่ายน้ำให้ โดยไม่เสียตังค์...ชอบๆๆๆๆมากๆๆๆๆ

ฟรีๆๆๆ...หายเครียสได้ดีทีเดียว

แต่วันนี้น้องโซดา หนูน้อยวัยสี่ขวบ... โดด...ไม่ยอมมาว่ายเป็นเพื่อนเราอีกแล้ว...เหงาเหมือนกัน

กลับมากินลูกชิ้นปิ้งไปสองไม้...น้ำจิ้มนิดดดดดดเดียว...