สวัสดีครับคุณพี่อาจารย์ วันนี้นำเพลงพรานเบ็ดของคุณชายถนัดศรีฯ แต่เป็นเวอร์ชันที่พี่เบิร์ดร้องไว้ ไพเราะไม่แพ้กัน + พุทธวัจนะ เกี่ยวกับพรานเบ็ด และปลา มาฝากครับ
เพลงพรานเบ็ด คำร้อง กำธร ศรวิจิตร ทำนอง ล้วน ควันธรรม ขับร้อง ล้วน ควันธรรม /มรว.ถนัดศรี สวัสดิวัตน์/ธงชัย แมคอินไตย์
ฉันนั่งตกปลาอยู่ริมตลิ่ง ฮืม ฮืม แปลกใจฉันจริงปลาไม่กินเหยื่อ นั่งตกอยู่นานจนฉันนึกเบื่อ ปลาไม่กินเหยื่อน่าแปลกใจ หากฉันจะใช้เงินเป็นเหยื่อเกี่ยวตกผู้หญิง คงได้มากจริงถมไป ไม่ต้องใช้เหยื่ออื่นเกี่ยวหรือไร ชูถุงเงินให้พอได้แลเห็นเดี๋ยวเดียวก็ตาม ผู้หญิงบางคนแปลกกว่าปลา ฮืมฮืม พอมองเห็นเงินทำตาลุกวาว ฮืมฮืม ผู้ชายแก่แล้วยังเห็นเป็นงาม ฮืมฮืม ไม่ต้องหาบหามตามไปอยู่เอง แปลกเหลือแปลกรักดูเอาเถิดเกิดมาทำไม คนหนุ่มมากมายมินึกเกรง ไปมัวหลงแก่เหี่ยวอยู่นั่นเอง เพลงนี้จะบอกไม่หลอกให้หลง
อรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท จิตตวรรคที่ ๓ (จิตตวรรควรรณนา เรื่องพระเมฆิยเถระ)
ผนฺทนํ จปลํ จิตฺตํ ทุรกฺขํ ทุนฺนิวารยํ อุชุ ํ กโรติ เมธาวี อุสุกาโรว เตชนํ วาริโชว ถเล ขิตฺโต โอกโมกตอุพฺภโต ปริผนฺทติทํ จิตฺตํ มารเธยฺยํ ปหาตเว ฯ
ชนผู้มีปัญญาย่อมทำจิตที่ดิ้นรน กลับกลอก อันบุคคลรักษาได้ยาก ห้ามได้ยาก ให้ตรง ดุจช่าง ศรดัดลูกศรให้ตรงฉะนั้น จิตนี้ (อันพระโยคาจรยก ขึ้นจากอาลัย คือกามคุณ ๕ อันได้แก่ รูป เสียง กลิ่น รส และ โผฏฐัพพะ(สัมผัสทางกาย) แล้วซัดไปในวิปัสสนา กัมมัฏฐาน เพื่อละบ่วงมาร (จิต) ย่อมดิ้นรน ดุจปลาอัน พรานเบ็ด ยกขึ้นจาก(ที่อยู่) คือน้ำ แล้วโยนไปบน บก ดิ้นรนอยู่ฉะนั้น.