อนุทิน 19711

บทที่ว่าด้วย "ใจ"

ใจที่ชั่ว ใจที่หยาบ ใจที่ยึดมั่นหมายใน "ตัวตน" นี้

มันทำงานอย่างระริก ระริก... อย่างไม่รู้ตัว เพราะมันแอบย่องมาอย่างละเอียดมาก...

"สติ"...ที่กำลังไม่ละเอียดมากพอ ปัญญาที่ตามไม่ทัน ก็จะมองไม่เห็น... ก็จะนำพาตัวดีเลิศ ประเสริฐ...