อนุทิน 18883

ถูกถามให้ต้องคิดว่า...คนดีเป็นอย่างไร ตัดสินที่ไหน ด้วยอะไร...

คิดถึง...เต๋า...          บทที่ 49  ปราชญ์

ปราชญ์มิได้ใส่ใจในตน

ท่านถือเอาผู้อื่นเปรียบประดุจตัวท่าน

 

กับคนดีข้าพเจ้าก็ทำดีด้วย

กับคนชั่วข้าพเจ้าก็ทำดีด้วย

ทั้งนี้เพื่อให้เขาเปลี่ยนเป็นคนดี

กับคนมีสัจจะข้าพเจ้าก็เชื่อถือ

กับคนไร้สัจจะข้าพเจ้าก็ยังเชื่อถือ

ทั้งนี้เพื่อให้เขาเปลี่ยนเป็นคนมีสัจจะ

 

ปราชญ์อยู่ในโลกอย่างสงบกลมกลืน

มีใจกรุณาต่อทุกผู้คน

คนในโลกก็จะมีน้ำใจดีงาม

ท่านดูแลประชาชนเหมือนดังบุตรของตน

 

คนดีน่าจะดูที่การปฏิบัติตนต่อคนอื่น โดยไม่เลือก...ว่าเขาว่าใคร ยิ่งกับผู้ที่ด้อยกว่า ไม่มีทางสู้ด้วยแล้ว เขาจะยิ่งปฏิบัติด้วยอย่างดียิ่งขึ้นไปอีก...

          โอ้...พิราบตกยากเสียแล้วสิหนอ...