อนุทิน 18678

"คนเผาศพ" ไม่สนุกนะที่จะต้องทำงานแบบนี้ ...!
ต้องอยู่กับร่างกายที่ไร้วิญญาณ เป็นร่างอันเขาทิ้งเสียแล้ว
ร่างกายที่เมื่อก่อนเคยมีคนเคยรัก มีคนเคยกอด มีคนเคยแย่งชิง ร่างกายที่ใครแต่คนล้วนหวงแหน แต่วันนี้ไม่มีใครอยากได้ ไม่มีใครอยากเข้าใกล้ ก็มีแต่โยมพี่ ๆ ทั้งหลายเหล่านี้แหละที่ดูแล “เผา” ให้เป็นไปดังเช่นท่อนไม้และท่อนฟืน

เพื่อนกินหาง่าย เพื่อนตายหายาก...
ถึงแม้ว่าเขาทั้งหลายไม่ได้เกิดขึ้นพร้อมเรา แต่เขาเหล่านี้ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนเราคนสุดท้ายเมื่อยามตาย นี่นะเขาเรียกว่า “เพื่อนแท้...”