อนุทิน 18583

เมื่อความสำเร็จถูกนิยาม ความล้มเหลวก็ถูกร่างกำหนด @ 202029 โดย Phoenix 

อาจารย์หมอ อธิบายเหมือนพลิกของที่คว่ำให้หงาย เหมือนแหวกม่านให้มองเห็นตะวันนะครับ ขอบคุณครับ :)  อาจารย์หมอท่านอธิบายไว้ดังนี้

สวัสดีครับ คุณกวิน ไม่ปฏิเสธว่า "การอยู่รอด" นั้นเป็นพื้นฐานเบื้องต้นทั้งหมดครับ นั่นคือ เราต้อง "มีอยู่" เสียก่อนแต่คงไม่ใช่ทุกอย่างกระมังที่สำเร็จคืออยู่รอด ล้มเหลวคือตายจาก หรือหมดไป?ส่วนเรื่องล้มเหลวจะหมดท่า ไม่สามารถสง่างามได้หรือไม่ ก็น่าคิดนะครับ เริ่มจากคนเรา "สง่างาม" จากอะไร? สมัยตอนผมเรียนหนังสือ ก็มีการประกวดวาดรูป ประกวดอ่านทำนองเสนาะ ประกวดอะไรต่อมิอะไรร้อยแปดพันประการ แทบจะไม่เคยชนะอะไรแม้แต่อย่างเดียว แต่ก็รู้สึกสนุกกับการได้มีส่วนร่วมกับกิจกรรมประกวดเหล่านั้น กีฬาก็เป็นอะไรอีกอย่างหนึ่ง ที่เดี๋ยวนี้คนนำไปผูกพันกับความสำเร็จหรืิอความพ่ายแพ้กันเยอะ ผมคิดว่าในปัจจุบัน คนไป focus เรื่องแพ้ เรื่องชนะ จนอาจจะมองไม่เห็น essence อีกอย่างของการมาเล่นกีฬาตั้งแต่เริ่มแรก คือการมีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง บางอย่างส่งเสริมการทำงานเป็นทีม การรู้จักกฏกติกามารยาท น้ำใจนักกีฬา แพ้ชนะอาจจะเป็นความหอมหวานชั่วขณะ ณ ตอนนั้น แต่สิ่งที่เราได้มาตั้งแต่ยังไม่มีผลแพ้ชนะล่ะ? เราสามารถจะชื่นชมและมีความ "สง่างาม" กับสิ่งเหล่านั้นได้หรือไม่? หรือต้องรอจนกว่า เราจะชนะเท่านั้น? ความผึ่งผายเชิดหน้าชูตาในสังคม นอกเหนือจากได้มาเพราะเป็นผู้ชนะแล้ว จะมีหนทางอื่นอีกไหม? คนที่สามารถเชิดหน้าชูตา เพราะความซื่อสัตย์สุจริต เพราะความเป็นคนมีสัจจะ เพราะศักดิ์ศรีในตนเอง ก็อาจจะเดินไปไหนมาไหนอย่างองอาจผึ่งผายได้ โดยไม่ต้องมีถ้วยชัยชนะครอบครองแม้แต่ใบเดียวบนตู้โชว์ในบ้านได้หรือไม่? แน่นอนการมีชัยชนะ การประสบความสำเร็จก็เป็นเรื่องทีน่าดีใจ แต่การพ่ายแพ้ ล้มเหลวในมุมมองหนึ่ง เราไม่ได้อะไรในมุมอื่นๆบ้างเลยหรือ? ถ้าเรามีเนื้อที่ให้สามารถอยู่ต่อไปได้ แม้จะพ่ายแพ้ล้มเหลวในมิติมุมมองด้านนึง แต่ยังคงสามารถเก็บเกี่ยว ไม่ล้มเหลว แต่กลับตักตวงประสบการณ์เหล่านั้น เป็นคุณค่า เป็นบทเรียนของเราได้ในอีกด้านหนึ่ง ประเด็นนี้เองหรือไม่ ที่ทำให้คนเราสามารถกระดอนกลับมาประสบความสำเร็จ ที่ทำให้คนเราล้มแล้วลุกขึ้นมาใหม่ได้ ทุกๆครั้งไป?