เขียน … ที่บ้าน
“…
นักศึกษาโครงการครูรัก(ษ์)ถิ่น รุ่นที่ ๔ ที่มหาวิทยาลัยได้รับโอกาสผลิตจาก กสศ. (กองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา) เริ่มเซ็นสัญญาแล้ว เมื่อวันอังคารที่ ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๖๖
รุ่นนี้ได้มา ๒ ห้อง (หมู่เรียน) จำนวน ๕๗ คน ยังติดปัญหาอีก ๓ คน เคลียร์ปัญหาเสร็จแล้วน่าจะครบ ๖๐ คน
เซ็นสัญญาช่วงเช้า และช่วงบ่ายเป็นพิธีปวารณาตัวขอเป็นศิษย์ (ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยแห่งเดียวของประเทศไทยที่มีพิธีนี้)
พิธีปวารณาฯ นั้น เพื่อนที่คิดมาด้วยกันเป็นเสาหลักไป ผมก็ช่วยอุดรอยรั่วงานที่สำคัญ
เมื่อมหาวิทยาลัยจัด หน่วยงานหลายหน่วยในมหาวิทยาลัยเข้ามามีส่วนร่วม เพียงแต่รุ่นนี้ อธิการบดีติดราชการ ไม่ได้เป็นตัวแทนรับมอบตัวเป็นศิษย์เหมือนทุกรุ่นที่ผ่านมา
คนในคณะผลิตครูเองหลายคนก็ไม่ได้เข้าใจพิธีการนี้มากนัก เรียกว่า ไม่ใส่ใจ ก็น่าจะพอได้ หลายคนคิดว่า มันคือ พิธีไหว้ครู ซึ่งไม่ใช่ ไหว้ครู คือ ขอบคุณครู แต่ปวารณา คือ ครูรับเป็นศิษย์ เหมือนพระเจ้าตา (ฤาษี) รับเป็นศิษย์ในสมัยดึกดำบรรพ์
เด็กจน ๆ ที่ได้รับโอกาส เข้ามาศึกษา “การเป็นครู” หลังจากนั้นจะกลับบ้านไปบรรจุตำแหน่งข้าราชการครู ณ โรงเรียนที่บ้านตัวเอง
…”
๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๖
สี่นาฬิกา เจ็ดนาที
I’d like to see more of this เด็ก[จน ๆ] ที่ได้รับโอกาส เข้ามาศึกษา “การเป็นครู” หลังจากนั้นจะกลับบ้านไปบรรจุตำแหน่งข้าราชการครู ณ โรงเรียนที่บ้านตัวเอง but I would omit [] in favor of wishing/aspiring to become teachers.
เรียน ท่าน sr
ปีการศึกษาหน้า ๑/๒๕๖๗ นักศึกษาโครงการครูรัก(ษ์)ถิ่น รุ่นแรก จะกลับไปบรรจุตามเงื่อนไขของกองทุนที่บ้านและชุมชนของพวกเรา
กสศ. และ มหาวิทยาลัยจะติดตามพฤติกรรมไปอีก ๖ ปี ผลจึงจะสรุปได้
แล้วจักติดตามความก้าวหน้ามาเล่าให้ฟังต่อไปครับ ;)…