อนุทิน 173645

เมื่อชีวิตที่แสนปกติธรรมดา มันมีเรื่องไม่ปกติ …ในขณะที่เราถอยรถจักรยานยนต์ออกจากที่จอดด้านท้ายตลาด มีจักรยานยนต์ 1 คัน พุ่งมาต่อท้ายและแซงปาดหน้าออกไป ก็ไม่คิดอะไรนะก็สตาร์ทเครื่องขับไปตามปกติ แต่รถคันนั้นกลับจี้ต่อท้าย เราเบี่ยงซ้ายให้แซงขึ้นหน้าก็ไม่แซง เบี่ยงขวาก็ไม่แซง เราจึงตัดสินใจจอด รถคันนั้นจอเทียบด้านข้างเปิดแมสออก…เราเห็นหน้าชายที่เคยรู้จัก จึงเอ่ยปากถามว่าไมีอะไร” คำตอบที่ได้คือ “มึงใหญ่ นักเหรอ นักเลงใช่มั้ย ไอ้สัตว์ มึงจะเอาใช่มั้ย…และตามมาอีกมากมาย…..เฮ้ย ทำไมเปิดฉากมาแบบนี้ เร่าไม่อยากสนใจ ขับรถหนี เข้าไปในตลาด รถคันนั้นยังขับตามพร้อมตะโกนว่า “มึงกลัวกูรึไง มึงหาคนช่วย มึงตามมาเลย…….” เราพยายามขับหนีไปท้ายตลาดตัดสินใจจอดที่หน้าร้านคนรู้จํก รถคันนั้นตามมาจอดพร้อมเปิดฉากมาเป็นชุด “ ไอ้สัตว์ ….คX ย แน่จริงมึงมาเจอกับกู กูอยู่ที่นี่มาก่อน ….(และอีกมากมาย….)..คนเราทุกวันนี้ …นึกอยากด่า อย่าดูหมิ่นซึ่งหน้าคนอื่น ต่อหน้าผู้อื่นใรทางสาธารณไม่ควรทำได้ตามกฎหมาย แต่ชายคนนี้เลือกที่จะทำ อาจด้วยเพราะ..มีปลอกคอ มั่นใจในตัวเอง อยากหาเรื่อง หรือหลอนอะไรมา…

[ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์]

คนเราเดี๋ยวนี้หัวร้อนง่ายนะคะ