เขียน … ที่บ้าน
“…
๒๘ เมษายน ๒๕๖๖ ลูกศิษย์ที่สอบบรรจุโครงการครูคืนถิ่นโทรมาหาด้วยความคิดถึง
ลูกศิษย์ เป็นครูเอกวิทยาศาสตร์ทั่วไป สอนเขาเมื่อตอนเขาอยู่ปี ๑ ซึ่งน่าจะสอบบรรจุได้แล้ว ๒ - ๓ ปี และปี ๒๕๖๖ ในช่วงเดือนธันวาคมนี้ เขาจะกลับมารับปริญญาบัตร สอบบรรจุอยู่โรงเรียนที่จังหวัดเชียงราย จำได้ว่า อยู่ใกล้ ๆ สิงห์ปาร์คฯ ไปสัก ๘ กิโลเมตร
เขาบอกว่า อยู่ดี ๆ ก็คิดถึงอาจารย์ขึ้นมา เลยโทรมาหา และยิ่งไปกว่านั้น เบอร์โทรเขายังค้างอยู่ในลิสต์ของมือถือผมอยู่เลย ทั้ง ๆ ที่จบไปหลายปีแล้ว เพราะปกติเบอร์แปลก ๆ จะไม่ค่อยรับ แต่นี่เป็นเบอร์ที่เมมไว้ จึงรับ แล้วค่อย ๆ ทบทวนความจำถึงหน้าตาได้ ตอนเรียน ผมเรียนเขาว่า “ไอ่ตัวเล็ก” เพราะตัวกระเปี๊ยก และช่างเจรจา ตอนกระบวนการสอนเขา เขาร้องไห้ทุกกระบวนการ เรียกว่า เข้าถึง 555
โรงเรียนเขามีปัญหาจาก “คนเป็นครู” มากมาย แต่จำที่ผมสอนได้ว่า ใครจะทำอะไรก็ช่าง แต่ขอให้เราทำสิ่งที่ดี สิ่งที่ถูกต้องก็พอ ไม่ต้องไปสนใจใคร ไม่งั้น เราคงจะทำความดีไม่ได้
ขอบใจที่ยังระลึกถึง
…”
๒๙ เมษายน ๒๕๖๖
หนึ่งนาฬิกา สิบหกนาที
ไม่มีความเห็น