รู้แล้ว ละทันที
ละที่ ความพอใจ ความไม่พอใจ ความยินดี ความไม่ยินดี (รู้สือ ๆ )
มีสติอยู่ที่ “รู้” โดยไม่เข้าไปยินดี ยินร้าย รู้สือ ๆ
ไม่มีเราตั้งแต่ต้น
รู้สือ ๆ ออกจากการคิด สู่การรู้
สิ่งที่รับรู้ได้ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ สิ่งนั้นเป็นโลก ล้วนอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ล้วนเป็นสังขารปรุงแต่ง ไม่ควรเข้าไปยึดมั่นถือมั่นต้องปล่อยวางไป รู้แล้วละเสีย รู้แล้ววางเสีย
เวทนา ไม่ใช่ใจ พอใจก็สุขเวทนา ไม่พอใจก็ทุกขเวทนา เป็นเช่นนั้นเอง รู้สือ ๆ ไม่เข้าไปผลักไสดิ้นรน
ไม่มีความเห็น