อนุทิน 172943


นางสาวภมรรัตน์ ชมภูประวิโร
เขียนเมื่อ

เรือจ้างลำหนึ่งบรรทุกความหวังอนาคตของผู้โดยสารไว้เต็มลำเพียงเพื่อจะขอโดยสารไปยังถึงฝั่งที่รอยังปลายทาง โดยมีข้อแม้ว่าให้ผู้โดยสารใส่เสื้อชูชีพ หากเกิดเหตุการณ์อะไรขอให้ช่วยเหลือกัน เพราะห่วงยางมีเพียง 1 อัน บนเรือจ้างลำนี้ ระหว่างทางมีผู้โดยสารที่ฟังคำเตือนของผู้พายเรือนั่งสงบนิ่งทำตามคำสั่ง แต่มีผู้โดยสารบางคนไม่เชื่อคำพูดนั้นไม่ใส่เสื้อชูชีพ ต่างเล่นกันจนเรือโคลงไปเคลงมา โอ้อนิจจา!!! ระหว่างนั้นเกิดมีพายุฝนสาดลงมากระหน่ำ ทั้งคนพายผู้โดยสารต่างเปียกปอนบางคนหล่นน้ำแหวกว่ายขึ้นมาได้ บางคนที่ถอดเสื้อชูชีพก็ดำผุดดำว่าย กระเสือกกระสนตัวเองให้ขึ้นมาอยู่เหนือผิวน้ำเพื่อรับอากาศ ต่างลอยคออยู่ในกระแสน้ำอันโหดร้ายของพายุลูกนั้น เพื่อเอาตัวให้รอด ผู้โดยสารที่อยู่บนเรือต่างก็ช่วยกันยื่นมือเข้าช่วยเหลือผู้โดยสารที่ลอยคอเหล่านั้น บ้างก็โยนห่วงยางที่มีให้ ช่วยได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ก็ต้องบอกให้ลอยคอ พยุงตัวให้ลอยน้ำไว้ หลังจากนั้นคนบนเรือที่รอดต่างต้องช่วยกันพายให้หลบพายุฝนให้ได้ ส่วนคนพาย ณ วินาทีนี้ก็ต้องทำหน้าที่ให้เต็มที่เพื่อช่วยและส่งผู้โดยสารที่อยู่บนเรือและที่ขึ้นมาได้ให้ถึงฝั่ง เมื่อส่งผู้โดยสารที่รอดมาถึงฝั่งแล้ว ก็วนเรือกลับไปรับผู้ลอยคอที่อยู่กลางน้ำให้ขึ้นเรือ ส่วนผู้ที่ว่ายน้ำไม่เป็นบางคนก็จมดิ่งใต้แม่น้ำ ส่วนคนที่รอดเมื่อขึ้นเรือรอดแล้วก็นั่งจนถึงฝั่ง และเดินทางต่อไปยังจุดหมายปลายทางของแต่ละคน

  • อนาคตข้างหน้ายังคงมีอุปสรรคมากมายรออยู่ ได้แต่หวังว่าผู้โดยสารเหล่านั้นจะพบหนทางความสำเร็จที่หวังและฝันกันไว้ - เรือจ้างลำหนึ่ง ภมรรัตน์…


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท