เขียน … ที่บ้าน
“…
ความพ่ายแพ้ที่มีต่อทีมชาติโดมินิกันของสาวไทย ทุกอย่างอยู่ที่ ‘ใจ’ ของจริง
เมื่อ ‘ใจ’ เรานิ่ง เราจึงจะสามารถควบคุมตนเองได้ตามสิ่งที่เราเป็นได้
เมื่อ ‘ใจ’ เราไม่นิ่ง สิ่งแวดล้อมอื่นมาควบคุมเราแทน
มีนักกีฬาหลายคนที่ทุกครั้งที่ใจไม่นิ่ง เธอจะแสดงออกมาอย่างชัดเจนว่า ‘ใจ’ ดวงเดิมเธอหายไป
กี่ปี ๆ ก็ยังคงเหมือนเดิม ไม่เปลื่ยนแปลง เมื่อเกิดสถานการณ์เช่นนี้
ผมยังมองเลยว่า ‘สมาธิ’ เป็นเครื่องมือสำคัญในการทำให้ ‘ใจ’ ของนักกีฬานิ่งกว่านี้ มั่นคงกว่านี้
จำหนังสือเล่มหนึ่งได้ “เก่งด้วยศาสตร์ ชนะขาดด้วยศิลป์” เป็นหนังสือที่บอกว่า ความสำเร็จใด ๆ ให้ใช้ศิลป์นำทางก่อน แล้วความสำเร็จจะเกิดขึ้นได้ง่ายดายกว่าที่จะเลือกใช้ศาสตร์จากความรู้นั้น ๆ มาเป็นตัวตั้ง
…”
๓๐ มิถุนายน ๒๕๖๕
ยามค่ำ
ไม่มีความเห็น