จากขณะจิตหนึ่งถึงขณะจิตหนึ่ง ก็ไม่มีการก่อรูปของความคิดปรุงแต่ง (อจิต)จากขณะจิตหนึ่งถึงจณะจิดหนึ่ง ก็ไม่มีการกระทำกรรม (อกรรม)
จงเรียนแต่เพียงว่า ทำอย่างไรจึงจะเว้นขาดจากการแสวงหา (ไม่เกิด) หรือ การผูกพันธ์ตนเองต่อสิ่งทุกสิ่ง (ไม่ยึดมั่นถือมั่น ไม่ถูกทำลาย)
การสละสิ่งทุกสิ่งซึ่งเป็น “มายา”เว้นขาดต่อการยึดมั่นถือมั่นต่อสิ่งทุกสิ่ง เว้นแต่ .. จิต เพียงสิ่งเดียว
ธรรมกาย คือ ความว่าง ความว่าง คือ ธรรมกาย
เว้นจากความคิดของการมีตัวมีตนอันเกิดจากธรรมกาย นั่นคือ ความว่าง
ความว่าง นั่นคือ เมืองแห่งธรรมอันแท้จริง
ไม่มีความเห็น