อนุทิน 172606

เขียน … ที่บ้าน

“…

ฝนตกหนัก เป็นวันที่ ๒ ตกเรื่อย ๆ หนักสลับเบา ท้องฟ้ามืดครึ้ม ฝนสาดเข้ามาในบ้านเป็นระยะ ๆ ตามกระแสแรงลม ผ้าที่ตกไว้ รอคอยการระเหิดระเหยจากอากาศมาหลายวัน ซักวันนี้ ตากทิ้งไว้ ๓ วัน ทำให้เรามองเห็นข้อดีของแสงแดดที่ร้อนระอุที่จะทำให้ผ้าแห้งภายในช่วงอึดใจ

โลกมีสองด้านเสมอ หากนับเป็นองศา ก็มีตั้ง ๓๖๐ องศา แต่หลายครั้งที่เราเลือกมองมุมที่เราเพียงแค่อยากมองเท่านั้น มุมอื่นเราจะไม่ใส่ใจ หรือ ทำเป็นมองไม่เห็น ทั้ง ๆ ที่มีอยู่จริง

หลายเหตุผลถูกนำเข้ามาอธิบายการไม่เห็นถึงสิ่งที่มีอยู่จริงนั้น เราปล่อยวาง แต่การปล่อยวางก็ไม่ได้เป็นการปล่อยวางจริง แต่เรียกว่าเป็นการปล่อยทิ้งมากกว่า ความเสียหายใดไม่เท่าความเสียใจของตัวเอง หรือ เราคิดว่า เราทำสิ่งนั้นดีแล้ว แต่สิ่งที่ดีแล้วเราคาดคะเนเองคนเดียวตามจริตที่เรามี ได้เลือกที่จะฟังเสียงและสังเกตุภาวะรอบตัวอย่างแท้จริง

ทุกอย่างเป็นครู

…”

๒๑ พฤษภาคม ๒๕๖๕

ยามฝนตกหนัก วันที่ ๒

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

เมื่อมีสิ่งหนึ่งและทำให้เราลำบาก เราก็คิดว่าไม่ดี แต่วันใดที่ขาดสิ่งนั้น เราจะเห็นประโยชน์ จะทำให้เราคิดถึงสิ่งที่ดีของนั้นขึ้นมาทันที

[ขจิต ฝอยทอง]

สาธุๆๆ ผ้าที่ตกใช่ไหม ไม่ใช่ ตก 555