อนุทิน 171499

“ความตายแขวนคอทุกย่างก่าว”ดูก่อนท่านทั้งหลายทุกสิ่งอย่างในโลกนี้เป็นของไม่เที่ยงแม้แต่กายเรา สังขารณ์ จิตวิญญาณก็ไม่เที่ยงไม่จีรังและถาวรพุทธวจนะปัจฉิมโอวาททรงตรัสถวายพระอานนท์ความตอนหนึ่งว่า “อานนท์พิจารณาความตายวันละ 7ครั้งแต่ตถาคตพิจารณาความตายทุกลมหายใจ” ตายแล้วไปไหนสิ่งที่เราสังเกตเห็นได้คือโครงกระดูกที่เหลือจากการเผาไหม้ ควันไฟ ที่ปลิวล่องลอยไปตามลมและมวลชั้นบรรยากาศอินทรีย์สารสลายไปบนดินบางส่วนและไปกับลมแดด แล้วโควิด19ละจะไปไหนเมื่อตายด้วยอุณหภมูิความร้อนมากกว่า 47 องศาเซลเซียส ล่องลอยอยู่ในอากาศนาน 3 ชั่วโมง กินอาหารถูกสุขลักษณะ กินร้อนปรุงสุกเสร็จใหม่ ผักผลไม้ปลอดสารพิษล้างน้ำผ่านน้ำไหล ช้อนใครซ่อมเรา ล้างมือก่อนและหลังรัปประทานอาหารและปั้นข้าวเหนียว เคี้ยวอาหารละเอียดให้ได้ 30 ครั้ง/ก่อนการกลืน1ครั้ง ไม่สนทนานินทาผู้อื่นระหว่างรับประทานอาหาร แปลงฟังก่อนและหลังรับประทานอาหารทุกมื้อกระตุ้นความอยากอาหาร เว้นระยะห่างทางสังคมเวลานั่งและเดินทาง เวลาโมโหร้ายเครียดผู้สูงอายุงดเคี้ยวหมากพลูผสมปูนจะกินเผ็ดไม่ได้ ถ้าห้ามใจตัวเองไม่ไหวกินเฉพาะหมากอ่อนๆพอแต่อย่าลืมแปลงฟัง เดินเร็ว รดน้ำต้นไม้อยู่กับบ้านภายในบ้านแสงสว่างอย่างเพียงพอ ป้องกันการหกล้ม อยู่เมาะๆแหมะๆ แค่นี้ชีวิตก็พอทนอยู่เป็นร่มโพธิ์ไทรทองใหู้กหลายต่อไปส่วนผู้ที่สูญเสียรีบกลับเข้าสู่สภาพปกติให้เร็วหากิจกรรมทำลดความโศกเศร้าเสียใจภายหลังสูญเสีย

[ภพธรรม วิชาดี]

อานิสงฆ์ของการให้ทานยิ่งให้ยิ่งรวย การให้ที่ยิ่งใหญ่คือการให้อภัยทาน ไม่ตระหนี่ถี่เหนียว(ภาษาอีสาน ถ้าตระหนี่ถี่เหนียวอนาคตบ่มีพี่บ่มีน้อง ไล่ฆ่าหนีความตระหนี่ไม่รู้บริจาค จาคะ สละ เอาพระธรรมวินัยบังคับใจเจ้าของไว้ทานมี 4 ระดับคือ ต่ำ เสมอ สูง ประเสริฐ คนเราต้องมีศีลสาม คือกาย วาจาใจ สะอาด)