อนุทินที่ ๓๙๑๙
ช่วงนี้ ทำหน้าที่เป็นคณะกรรมการจรรยาบรรณมาหลายเคส…ทำให้ทราบว่า เด็กยุคใหม่ที่ทำหน้าที่สอนนักศึกษา ประมาท ไม่ตระหนักถึงเรื่องจรรยาบรรณ ผิดกับผู้เขียนในสมัยก่อน เมื่ออ่านกฎ ระเบียบ จรรยาบรรณของข้าราชการ จะเกิดอาการตระหนักรู้ รับผิดชอบขึ้นโดยอัตโนมัติ ระมัดระวังจงหนักในเรื่องของการทำผิดจรรยาบรรณวิชาชีพของตนเอง…ในฐานะที่เป็นคณะกรรมการจรรยาบรรณ หาวิธีใดช่วยได้บ้าง เพราะบางเคสกระทำโดยมิได้มีเจตนา แต่ทำด้วยอาการของความรู้เท่าไม่ถึงการณ์…สวรรค์ช่างส่งคนแบบผู้เขียนมาทำงานแบบนี้เสียจัง!!! มีความเข้าใจในความเป็นจริงของมนุษย์ “มิมีมนุษย์คนใดที่อยากจะกระทำผิด”…แล้ววิธีไหนล่ะ? หนักใจในการทำงาน ถ้าวิเคราะห์ตามหลักของกฎหมาย คือ ผิดชัด ๆ แต่พอเมื่อได้ฟังความแล้ว มันอยู่กึ่งกลางระหว่าง ผิด-ไม่ผิด
เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง
ไม่มีความเห็น