อนุทิน 16938

วันนี้ขอเล่าเรื่องแนว พูดซิถีบ (positive) เกี่ยวกับเรื่อง ลูกถีบหลวงปู่ชา : เรื่องมีอยู่ว่ามีลูกศิษย์ที่เป็นพระฝรั่งองค์หนึ่ง พระอาจารย์ญาณธัมโม ชาวออสเตรเลีย เล่าให้ฟังว่า "วันหนึ่ง อาตมามีเรื่องขัดใจกับพระรูปหนึ่ง รู้สึกโกรธ หงุดหงิดอยู่ทั้งวัน รุ่งเช้าไปบิณฑบาตก็เดินคิดไปตลอดทางขากลับเข้าวัด พอดีเดินสวนทางกับหลวงพ่อ ท่านยิ้มและทักทายเป็นภาษาอังกฤษว่ากู๊ด มอร์นิ่ง!!! ซึ่งทำให้อารมณ์ของอาตมาเปลี่ยนทันที ที่กำลังขุ่นมัวหงุดหงิด กลับเบิกบานปลื้มปิติที่หลวงพ่อทักเรา ถึงเวลาสวดมนตร์เย็นทำวัด หลวงพ่อให้อาตมาเข้าไปอุปัฏฐากถวายการนวดที่กุฏิของท่านเป็นการส่วนตัว อาตมารู้สึกตื่นเต้นดีใจมากกับโอกาสใกล้ชิดอยู่สองต่อสองที่หาได้ยากอย่างนั้น แต่ขณะที่กำลังถวายการนวดอย่างตั้งอกตั้งใจและปลื้มปิติ ทันใดนั้นเอง อย่างไม่ทันรู้เนื้อรู้ตัว หลวงพ่อก็ถีบเปรี้ยงเข้าที่ยอดอกซึ่งกำลังพองโตด้วยความรู้สึกภาคภูมิของอาตมาจนล้มก้นกระแทก แล้วท่านก็ตำหนิว่า "จิตใจไม่มั่นคง พอไม่ได้ดังใจก็ขุ่นเคืองหงุดหงิด เมื่อได้ตามปรารถนาก็ฟูฟ่อง" ผมฟังท่านดุไปหลายๆ อย่างแล้วร้องให้เลยไม่ใช่เพราะโกรธหรือเสียใจ แต่เพราะซาบซึ้งในพระคุณของท่าน หลวงพ่อเมตตามากที่ช่วยชี้กิเลสของเรา ไม่เช่นนั้นเราก็คงมือบอดมองไม่เห็น คงเป็นคนหลงอารมณ์ไปอีกนาน" (เรื่องนี้ หารายละเอียดอ่านได้ในหนังสืออุปลมณี (เล่มละ 300 : หน้า 363) ปล. #นิกายเซ็นจะใช้การตีเพื่อเรียกสติ แต่หลวงปู่ชามาแปลกกว่าอีก# รักต้องถึบ : กัลยาณมิตร คงไม่ตี ไม่ถีบกันถึงตาย เป็นการตี การถีบเพื่อเรียกสติ ส่วนจะ ตื่นฟื้นคืนสติหรือไม่ อยู่ที่บุญทำกรรมแต่ง น้อ..(แต่ผมตื่นแล้ว ใครไม่ต้องมาถีบผมนะ คิคิ)