อนุทิน 168601
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อระลึกถึงเพื่อน โดย เฉิงซือฉาว
วันนี้ ขณะนั่งอยู่หน้าขวดสุรา
พลันได้รู้สึกคิดถึงเพื่อน
เสียดายที่ฤดูใบไม้ส่วนที่มีอยู่เพียงน้อยนิด
ได้ถูกใช้ไปหมดแล้ว
เราจ้องมองออกไปอย่างไร้จุดหมาย
หากมองออกไปยังที่ที่ลมตะวันตกพัดโชยมา
พลางจ้องมองดูปุยเมฆที่เคลื่อนคล้อยขนานไปกับพื้นโลก
………………….
จาก เพื่อน ความหมายในวรรณกรรมจีน
วัฒนา พัฒนพงศ์ แปลและเรียบเรียง
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก