อนุทิน 168265
Wasawat Deemarn
เขียนเมื่อเขียน … ที่บ้าน
“…
ตำนานข้าวมธุปายาส
มีตำนานเล่าว่า นางสุชาดา ธิดาเศรษฐี ณ หมู่บ้านเสนานี ใกล้ตำบลอุรุเวลาเสนานิคม ปรุงข้าวมธุปายาส ขึ้นเป็นอาหารไปแก้บน เพราะสมปรารถนาได้บุตรชายในครรภ์แรก ได้เห็นพระพุทธเจ้า เมื่อเสวยพระชาติเป็นพระโพธิสัตว์ประทับใต้ต้นนิโครธ (ต้นไทร) ก็เข้าใจพระองค์เป็นเทพยดาเพราะมีลักษณะงาม นางจึงน้อมข้าวมธุปายาสนั้นเข้าไปถวาย ครั้นพระโพธิสัตว์ได้บอกความจริงแก่นางแล้วนางก็ยิ่งมีใจศรัทธา จึงได้ถวายข้าวนั้นทั้งถาด พระโพธิสัตว์ได้นำข้าวมธุปายาสมาแบ่งเป็น ๔๙ ก้อน แล้วฉันจนหมด จากนั้นจึงนำถาดไปอธิษฐานแล้วลอยไปในแม่น้ำเนรัญชรา เพื่อเสี่ยงทายเรื่องที่จะสามารถตรัสรู้ได้หรือไม่ ข้าวมธุปายาสของนางสุชาดาจึงนับว่าเป็นอาหารมื้อสุดท้ายก่อนที่พระโพธิสัตว์จะได้บรรลุอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณเป็นพระพุทธเจ้า ดังคำกล่าวที่ว่า นับหกปีที่พระสิทธัตถะ ฝึกตบะเพียรภาวนามั่น จวบวิสาขะรุ่งอรุณพลันนางสุชาดานั้นเฝ้าพระองค์ ถวายข้าวปายาสด้วยศรัทธา เสวยแล้วโมทนาดังประสงค์ ลอยถาดทวนสายชลจนจมลง เสด็จตรงแนวป่าพนาลัย
จึงมีความเชื่อกันว่า ข้าวมธุปายาส เป็นอาหารวิเศษ ผู้ใดมีวาสนาได้กินแล้วจะมีร่างกายแข็งแรง ปราศจากโรคภัย อุดมด้วยสติปัญญา และเป็นสิริมงคลแก่ชีวิต
ดูภาพยนตร์ชุด “พระพุทธเจ้า มหาศาสดาโลก” แล้วก็อยากหารายละเอียดเรื่องนี้
ดูแล้วรู้สึกปิติมากครับ
…”
๒๐ พฤษภาคม ๒๕๖๓
ยามดึก
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น