อนุทิน 167685

เวลาทองของชีวิต ในบางครั้งเราอยากจะทำอะไรไปเรื่อยเปื่อยโดยที่มันทำให้เราสุขเพลิดเพลินจนลืมหลายเรื่องที่สุ่มอยู่ในหัวไปเลย จนหมดวันหมดเวลาไปเฉยๆ พอนึกขึ้นมาได้ก็ร้อง โอ้ย.ตายแล้ว งานนี้งานโน้น โน่นนี่ ก็ยังไม่เริ่ม ไม่เสร็จ กลับมาทุกข์เหมือนเดิม เคยวางแผนไว้ ตั้งใจไว้แต่ก็ไม่เคยทำตามให้สำเร็จหรือกว่าจะสำเร็จก็ลำบากยากเข็ญผ่านเส้นยาแดงทุกที เราก็ถามตัวเองทุกทีว่าทำไม ทำไมและทำไม และทำไมไม่ทำชอบผลัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อยๆ หรือว่างานมันเยอะ อันนี้ก็ชอบ อันนี้ก็อยากทำ ฉันทำได้ ฉันอยากรู้ ชอบไปหมด แต่ถามตัวเองจริงๆ เถอะ มีเวลาไหม จัดสรรหรือแบ่งเวลาอย่างไร ไม่ใช่อะไรกูเอาหมด ทำได้หมด คิดไหมว่าเวลามีค่ามันหมดไปเรื่อยๆ แต่ที่เพิ่มนั่นอายุ ที่สั้นคือเวลาชีวิตที่เหลืออยู่ อะไรควรทำ ให้รีบทำ อะไรไม่ควรทำก็อย่าทำ ควรรู้จักใช้เวลาให้คุ้มค่าและเกิดประโยชน์สูงสุด อย่าใช้ช่วงเวลาทองของชีวิตไปกับสิ่งที่มันไร้สาระมากไปเพราะมันไร้ประโยชน์