อนุทิน 167219

อนุทินที่ ๒๙๓๑

เมื่อวาน นั่งดูดารานักร้องสมัยเมื่อ ๕๐-๖๐ ปีที่ผ่านมา “แม่แดง…แม่เม้า” ปัจจุบันเธออายุ ๗๐ ปีแล้ว (ไม่น่าเชื่อเลย) แต่เธอยังแข็งแรงมาก อายุรุ่นราวคราวเดียวกับปู่เรเลยค่ะ…เธอเล่าให้ฟังว่า “พิธีกรถามว่า หากมีคนมาถามว่า เธอเป็นคนแก่ เธอจะมีอาการเช่นไร” แม่แดงบอกว่า “หนูไม่ต้องถาม เดี๋ยวเธอก็แก่เหมือนฉันนี่ล่ะ!!!”…เธอพูดแค่นั้น แต่ถ้าเป็นย่าบุษ ๆ จะบอกต่อจากเธอว่า “หากเธอไม่ตายสะก่อน เธอก็จะแก่เหมือนฉันนี่ล่ะ!!!” คริ ๆ ๆ…คือ หากเป็นสมัยก่อน การถามแบบนี้ คนในสมัยก่อน เขาจะมีกิริยา มารยาทว่า “คือไม่สมควรพูด เพราะเราทราบเต็มอกว่าท่านเป็นคนแก่ เพียงแต่เราต้องให้ความเคารพ ให้เกียรติท่าน เพราะท่านเป็นผู้ใหญ่” แต่สำหรับสมัยนี้ “ไม่ค่อยเห็นเรื่องการเคารพ การให้เกียรติ แต่พยายามตีตนเสมอท่าน…นี่คนสมัยนี้ ผิดกับสมัยก่อนมาก…ย่าบุษไม่รู้หรอกว่า แบบไหนมันดีกว่ากัน แต่ถ้าเป็นย่าบุษ ย่าบุษจะไม่เลือกอาการแบบหลัง เพราะคนแบบย่าบุษถูกสอนมาว่า เราเป็นเด็ก ควรให้ความเคารพและให้เกียรติผู้ใหญ่ เพราะนี่คือ “ความมีมารยาท การรู้จักอ่อนถ่อมตน เพราะมีในตำราที่ย่าบุษเรียน และคุณครูก็สอนมาแบบนี้ และนี่คือ กิริยาอาการของคนไทย”…หากใครแสดงกิริยาที่ไม่ดี ก็มิได้ว่ากระไร เพียงแต่นึกในใจว่า “คนนั้น ไม่มีมารยาท” อิอิ…แรงกว่านั้น คือ พ่อ แม่ มันไม่เคยสอนเลยรึ? หรือว่า พ่อ แม่สอนแล้ว แต่มันไม่จำและไม่กระทำ…อิอิ…

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง